het heden. Niet Terneuzen dat anders toch zo rap is om de leiding op
te eisen in dit overjordaanse.
'History is bunk,' sprak Henry Ford in 1919; geschiedenis is klets,
onzin, gezwam waar je geen dollars mee verdient. Als het om historie
gaat, is Terneuzen een sinistere spookstad, waar zelfs een museum
geen stand houdt en waar de gemeentearchieven ongeordend be
waard worden bij ontstentenis van een archivaris.
History is bunk in Terneuzen. Met excuses aan die paar goedwillende
lieden in de plaatselijke heemkundeclub.
Een metalen sculptuur van oude koopvaarder in een geamputeerde
kanaalarm, tussen wat banken, een politiebureau en een belasting
kantoor. Dat is de stoffelijke memorie van Terneuzen aan de Vliegen
de Hollander.
Een stad zonder tastbare geschiedenis die dan maar een spook claimt
en eer betuigt aan die maritieme duivelaanbidder. Zilte blasfemie als
stadspraal in Terneuzen. Terneuzen heeft geen historische monu
menten, geen zichtbaar verleden.
Een sculptuur. Een spokend lijk ontdaan van zijn windsels. Nog met
geen bulkcarrier aan voorkennis geeft dat op zichzelf goedbedoelde
monument een glimp van historische fascinatie.
Dolend, op zoek naar hun verleden stalen Terneuzense notabelen een
spook. Arm Terneuzen.
27
