mms op Öurp
advertentie-contract of iels anders aan, maar iets, iels, iets Want, alle
dichterlike theorieën ten spyt, kan men de mensheid alleen gevoelig treffen
in de beurs, en dat is per slot van rekening ook een grote zegen. Maar ik
eindig met dit machteloos verweer, en wacht betere tyden (wanneer kom
je naar Renesse???)
bye, bye, een stevige hand van je Leo
Op grond van deze brief aan Greshoff kunnen we Van Breen terugvinden in kle
derdracht bij een van zijn dialectstukken in Ons Zeeland, samen met 'Vrouwe van
't Hof'.a
VRIJDAG 3 MAART 1.933
um oiis te verfottcgraefeeren dan slae
ik 't spul op je rik kepot, dae
En ze zette zukkc kcrdoesoogen op,
dfi'k benauwd wier, mac zó'u fottegraef
is nooit benauwd, weel je, en ie klopte
'enr op d'r rik, en 'unt zeetoe, toe, dae
bin jie een vee Ie goed wmif voe.
Afijn, zeil '11, noe za'k je is gauw
wat vertelle. ik dae strak een
foto genome, van buten deur de rae-
inen Vene eu^ jie zat ^je brief
krantc, en je vrouwe uk.
Neeut gilde de vrouwe be
duusd, en ze stak allebeie d'r
ermen in de Inch! van de schrik.
wazzc, en dat 'n glad gin folo van m'ngcmaekt
afijn, loen was 't 'bcurd.
Ja, vrouwe, Zee de vint, jie mot er ok op. Mac
de vrouwe riep nooit van z'n leven, ik bin glad
nie opgereed
Mae ja, daer 'ielp ok ti niks an, en 'eur wig om
d'r eige op te reejen. Afijn, ze kwam terug, en
toen begus de fottegraef zó wat an ons 1e Sjoerrelen,
wan ik most schrieve. en de vrouwe most nae m'n
Ja, 'oor is 'ier, ik kieke nooit nae z'n t'n die
diengen scbrieft, zee 'eur, rnae dat gaf nie.
Ie zette z'n toestel gereed, en toen a 't klaer
was, riep t'n tegen de vrouwe noe mö je nie stae
laelie, wan 'ecl de waereid weel wódeur die brieven,
dó jie zó'n kwaed wiiuf bin, en noe mó je ok kwned
kieke,
En verentig, ze keek zó zwart as de nacht, en
net op dat oogenblik drukte de man af. Mae toen
'I 'ebeord was, toen kreeg t'n wat 't ooren, dat
kan "k je wc vertelle. En ik stieng d'r mie be-
schaemde kaeken bie, wan je begriep wé. dó
Pier alles op z'n dek kreeg.
Afijn, toen mos t'r nog een toto buten, mae toen
liep de vrouwe net op 't eigeste oogenblik vort,
wan ze dee 't nie mi, en ik :'i ze nog nooit zovce
kwaed gezien, en de fottegraef gieng d'r mac gauw
vandeur, mae om 't 'oekje van de dcure riep t'n
nog as ik toch zó hi wmif 'ad, Pier, dan wisl ik
wi wat ik dcc, mae meer kust ik nie verstae, maer
ik weet toch wè wat 'n zou doe, net as ik niks i
allee, de groefenisse,
PIER VAN 'T HOF.
Piervan i Hof (Leo van Breen) afgebeeld bij zijn dialed verbalen in DeZeeuwsche editie van Groot-Rotterdam
(doorgaans eveneens aangeduid als Om Zeeland, waarmee bel blad fuseerde).
Eerste badcourant
In maart 1933 begint Van Breen aan Greshoff te schrijven dat hij gedurende een
periode van ten minste zes weken in september naar Brussel wil komen, als een
soort secretaris. Het is een dekmantel. De ware reden is dat Van Breen - de vre
desactivist - voor herhalingsoefeningen in militaire dienst moet en hij op deze
manier vrijstelling wil krijgen:
68
