Ideler, gaf me een stamboom die ook informatie
over schilder Wansink vermeldt. Verder maakte
Ben me attent op neef dermatoloog Fons Ideler,
werkzaam in een ziekenhuis in Eindhoven. Contact
met deze zorgde voor een grote verrassing. Want
bij een bezoek bleek dat enkele van de veertien
kinderen Ideler waren overeengekomen, ervoor
zorg te dragen dat een deel van grootvaders schil
derwerken in familiebezit zou blijven.
Fons had van zijn vader vier prachtige schilder
stukken in bezit gekregen en tevens vele familie
foto's en bidprentjes van de Wansinks. Hij had een
oude foto van de schilders moeder Catharina
Boogaard en van een broer en zuster, zijn vrouw
Juliana M. B. Gieseke en kinderen George en
Catharina. De schilderstukken zijn olieverf op doek.
Twee interieurs laten duidelijke overeenkomsten
zien met de twee eerder genoemde crayonteke
ningen. In de tekeningen zouden twee van zijn
broers geportretteerd kunnen zijn. De olieverf-
werken tonen wellicht leden van zijn gezin. Op
het ene werk valt mogelijk Julia als jonge vrouw te
zien, met een kind in een rotan wiegje. Op het
andere een oude heer en twee kinderen: de schil
ders vader Johannes Jacobus met kinderen
George en Catharina? Op de afbeeldingen komen
ook honden, een poes en een vogel in een kooi
voor. Verder was er bij Fons Ideler een stilleven
met fluit, muziekblad, inktpot met veer, zandloper
en boeken met leesbare rugtekst. Het muziekblad
is 'ontcijferd' als een sonate voor fluit en hobo of
voor een van deze instrumenten van componist
Georg Philipp Telemann of Jean-Baptiste Loeillet.
Het vierde schilderij was een portret van Anthony
J. zelf met schilderspalet in de hand, gemaakt door
de genoemde kunstschilder Joseph Dinnewet. Waar
schijnlijk was dit gemaakt bij het beëindigen van
zijn studie, in 1847, aan de Antwerpse Academie.
Fons Ideler vertelde dat bij een tante in West-
Brabant ook mooie schilderstukken hingen. Zij
beschikte eveneens over veel informatie over de
schilder en zijn familie. En dat bleek ook wel tij
dens het gezellige bezoek dat ik korte tijd later
bracht aan deze mevrouw Ideler-Jansen. Deze
dame is de trotse bezitster van onder meer drie
landschappen (olieverf op paneel). Ze stellen de
lente, herfst en winter voor. Het ontbrekende
zomertafereel was door een 'broer Ideler' ver
kocht. Dit werk blijkt het schilderij te betreffen dat
in 1976 in Bern op de kunstveiling is terechtgeko
men; te zien op de eerdergenoemde foto van het
Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie.
De jaargetijden hebben alle vier dezelfde maat en
zijn in 1842 vervaardigd (dus nog vóór zijn oplei
ding in Antwerpen!).
Ook was er een werkje van een koperpoetsertje
(olieverf op doek). Dit zou in vergelijking met
foto's die mevrouw Ideler er vele heeft, de enige
zus van Anthony kunnen zijn: Catharina Elisabeth
(van Welij-) Wansink. Er was ook nog een stilleven
geweest, maar dat was dusdanig gehavend dat
het was weggedaan. Verder was ze in het bezit
van een mooie zilveren penning in een houten
doosje, die op 4 juli 1842 door de Teeken-
Akademie van Zierikzee aan Anthony Josephus
was uitgereikt. Het tafelzilver dat zijn vrouw als
bruidsschat had meegekregen, was bij haar
bewaard gebleven. Bij haar huwelijk met Anthony
moet Julia veel zilverwerk meegebracht hebben,
wat later voor een groot deel weer verkocht is,
want in het grote gezin van Catharina moesten
veel mondjes gevoed worden!
Opmerkelijk is dat de reeds genoemde Petruskop'
die ik als kind al bij mijn grootouders Wansink in
De Haene had zien hangen, door mevrouw Ideler
werd herkend als een van de schilderijen uit haar
ouderlijk huis. Overigens is dit werk na een twee
de bezoek aan de Academie voor Schone Kunsten
- voor het maken van foto's van Anthony's werk
plek' - door de archivaris beschouwd als een stu
dieopdracht. Het zou een afbeelding van Socrates
zijn. Waarschijnlijk heeft Wansink hiermee de prijs
behaald die een van de jaarboeken van de
Academie vermeldt.
Kwast neergelegd
Huis- en kunstschilder Anthony Josephus Wansink
stierf, 68 jaar oud, in zijn woonplaats Zierikzee op
2 december 1885, een jaar na de dood van zijn
vrouw Julia. Zijn nalatenschap bevatte een
behoorlijk batig saldo en hij kon worden begraven
op de katholieke begraafplaats in Zierikzee, in een
eigen graf van de tweede rang. In dit graf zijn vele
'geheimen' meegenomen, waarvan een aantal
door het onderzoek toch weer aan het licht geko
men is. Hopelijk zal de toekomst nog meer stukjes
van de kleurrijke Wansinkpuzzel prijsgeven!
L. S. van Duren-Wansink
11
