IN MEMORIAM DR. C. M. VAN HOORN (1909-2006)
dr. C. M. van Hoorn (foto J. D. C. Berrevoets,
coll. Gemeentearchief Schouwen-Duiveland,
Zierikzee)
Op 10 juni 2006 overleed dokter Van Hoorn, want
zo kenden de Zierikzeeënaars en vele anderen hem.
Carel Maaijo werd op 10 februari 1909 geboren
op de boerderij Westerhorn bij Hornhuizen in
Groningen. Zijn vader was landbouwer in hart
en nieren en maakte zich op bestuurlijk terrein
verdienstelijk. Zijn moeder was vriendelijk en hulp
vaardig. Na de tweemansschool in Vierhuizen
volgden twee jaar MULO in Ulrum en vijf jaar
Hogere Burgerschool in Groningen. Het waren
onbezorgde jaren met uitstapjes tijdens de vakantie
naar Schiermonnikoog.
Van 1927-1936 studeerde Carel van Hoorn medi
cijnen in Groningen. Hij nam er deel aan het stu
dentenleven en speelde, tot groot vermaak van de
toeschouwers, in een optocht de toen pasgeboren
100.000ste stadsburger in een bakermat en grote
kinderwagen, zwaaiend met een zuigfles. Na zijn
doctoraal examen was Carel van Hoorn co-assis-
tent in Tilburg. Op 6 februari 1936 slaagde hij
voor het artsexamen. Op diverse plaatsen nam hij
waar en bekwaamde zich verder in zijn vak.
Een briefje in de ziekenhuispoort - er werd een
praktijk aangeboden - bracht hem eind december
1937 in Zierikzee. De keus was een beslissende.
Hij zou er niet meer weggaan. In de Tweede
Wereldoorlog ontmoette hij zijn Janny de Ronde,
de dochter van een landbouwer uit Sint Philips-
land. Op het eind van de oorlog moest hij verplicht
evacueren. In juni 1945 keerden Carel en Janny
van Hoorn weer terug in hun uitgewoond huis
met gebarsten ramen. Zij kregen drie kinderen. De
oudste was ernstig spastisch en stierf in 1955, een
dieptepunt in het gezinsleven.
Dokter Van Hoorn was een arts, die steeds klaar
stond voor zijn patiënten. Menige Zierikzeeënaar
bracht hij ter wereld. Nieuwe vindingen, waarover
hij las in de vakliteratuur, wist hij met succes toe te
passen. Voor zijn patiënten had hij een open oor
en oog. Maar afstandelijk bleef hij. Een zekere ver
legenheid en bescheidenheid maakte dat een open
hartig contact eerst na geruime tijd kon ontstaan.
De meest bewogen periode in de loopbaan van
dokter Van Hoorn was die van de watersnood
ramp 1953. Hij maakte zich onder meer verdienste
lijk in het Rode Kruis. In 1972 openbaarden zich
de eerste verschijnselen van een loopstoornis, die
ook bij zijn broer en een oom voorkwam. Het leidde
ertoe dat hij de praktijk verkocht en verhuisde
naar een bungalow.
Janny spoorde haar man aan zich te werpen op
zijn tweede passie: de geschiedenis van de ge
neeskunst. Hij specialiseerde zich daarin en publi
ceerde over de achttiende-eeuwse geneesheer Job
Baster, die voor hem had gewoond in het dokters
huis aan het Havenpark. De speurzin leidde ertoe
dat Van Hoorn zich zette aan een promotieonder
zoek. De beroemste medicus van Zierikzee, Levinus
Lemnius (1505-1568), was het onderwerp. Zijn
nog altijd goed leesbare dissertatie is met veel
invoelingsvermogen geschreven en getuigt van
een erudiete blik op de stof. Op 28 april 1978
promoveerde hij, cum laude, aan de Vrije Universi
teit in Amsterdam.
Daarna volgden studies over alle beoefenaren van
de medische geneeskunst: de doktoren, de chirur
gijns, de apothekers en de vroedvrouwen. Het
5
