101
wat meer sterns binnengaats. We kunnen dan ook konkluderen, dat door uit
voering van de Deltawerken de sterns gedwongen zijn langere voedselvluch-
ten te maken dan vroeger.
De natuurlijke broedplaatsen in en langs de monding van de zeegaten zijn óf
achter de deltadammen komen te liggen óf in beslag genomen door de
strandrekreatie. Reden genoeg dus om de zuidkant van Schouwen, de Kwa
de Hoek op Goeree en buitendijkse gebieden langs de Westerschelde - met
het aangrenzende water - als strikt reservaat te beheren!
De Grote Stern vliegt maximaal 25 kilometer naar de visgronden (Pearson,
1968). De broedvogels van de Hompelvoet vissen vooral rond Goeree maar
feitelijk valt het gehele noordelijke Deltagebied binnen hun bereik. Als ge
volg van de grotere aktieradius heeft de soort meer mogelijkheden dan
Dwergstern en Visdief om een broedgebied te kiezen waar geen grondvijan-
den voorkomen. De kleinere sternsoorten daarentegen moeten genoegen ne
men met broedplaatsen op kleinere afstand van de visgronden (Lack, 1968).
Zij heffen echter de beperkte keus ten aanzien van de veiligheid van de
broedplaats ten dele op door hun broed beter te camoufleren en op dat ge
bied stellen ze meer eisen aan het broedterrein dan Grote Sterns. De kolo
nies zijn ook minder groot en de nesten liggen verder uit elkaar.
Tegenover infiltrerende roofvijanden zijn Visdief en Dwergstern agressiever
en door het uitvoeren van duikaanvallen van alle kanten verminderen ze de
„concentratie" van de rover bij het zoeken naar eieren en kuikens (figuur 1).
De kleinere sterns zijn dan ook heel wat beter toegerust op de aanwezigheid
van grondvijanden en minder gevoelig voor verstoring dan de Grote Stern.
Deze laatste soort is erg kwetsbaar en snel geneigd een eerder gekozen
