DE WETE WEET 'T
zwaar zijn geweest. Dit geldt niet alleen voor het
laden en lossen van de biervaten, maar evenzeer
voor de landbouwprodukten en de vele andere
goederen die hier werden af- en aangevoerd.
Havenwerkers moeten altijd heel sterk geweest
zijn. Zo lijkt het mij dat het niet alleen hopeloos
vechten was tegen de Bierkaai, maar dat dit
evenzeer gold voor de andere kaaien.
"Vechten tegen de Bierkaai" is ook de titel van
een boek van de auteur L. W. de Bree. De man
die zo treffend de sociale en historische sfeer van
Middelburg rond de eeuwwisseling wist weer te
geven.
De Bierkaai vormt nu samen met de Londense-
kaai de binnenhaven. Deze ligt tussen de Ko-
ningsbrug en de Bellinkbrug. Omdat de laatste
beweegbaar is, kan deze haven nog steeds benut
worden voor het afmeren van schepen. De
haven wordt niet meer voor handelsschepen
gebruikt maar voor woonboten. Enkele erg
fraaie exemplaren zien eruit als originele bin
nenschepen. Zij completeren op deze wijze het
historisch stadsbeeld.
Het is goed mijmeren over dit gedeelte van ons
heem.
F.A. Broeksma
Van Dr. J. Schouten te 's-Gravenhage ont
vingen we de volgende reaktie.
Naar aanleiding van het artikel van de heer F.
v.d. Driest over het "poeder van sympathie" (De
Wete, 1994, nr. 2, p. 20-23) heb ik opgezocht
wat Dr. M.A. van Andel (1878-1941) hier over
heeft geschreven.
Van Andel, jaren lang huisarts in Gorinchem
was een groot kenner van de volksgeneeskunde.
Volgens Van Andel was de wondbehandeling
met het "poeder van sympathie" aN volgt: de
deskundige die deze behandeling toepast draagt
een lapje, bestrooid met het poeder en vermengd
met bloed of etter uit de wond in zijn broekzak.
Het lapje moet namelijk warm blijven! Het is
ook mogelijk met het poeder bestrooide verband
in lauw water te bewaren. Wel moet dan het
water steeds op temperatuur worden gehouden.
Legt men al of niet opzettelijk het lapje op een
koude plaats, dan merkt de patiënt dit onmid
dellijk omdat de wond weer gaat bloeden en
opnieuw pijn veroorzaakt.
De vraag om welk poeder het gaat wordt door
Van Andel beantwoord: het betreft vitriool of te
wel ijzersulfaat.
De "theorie" waar deze behandeling op berust is
dat er een "sympathische" band bestaat tussen
de wond en het daaruit afkomstige bloed.
Net zo goed als een hond zijn baas op afstand
ruikt, net zo goed is het mogelijk een wond op
afstand te behandelen! Dat deze wondbehan
deling vaak toch succes had komt uiteraard niet
door de behandeling "op afstand", maar omdat
Digby adviseerde de wond niet af te dekken met
pleisters maar "schoon" te houden, waarbij het
toepassen van irriterende zalven en/of pleisters
vermeden moest worden.
Overigens een advies dat ook vandaag de dag
nog geldt!
- Van Andel, M.A., Volksgeneeskunst in Neder
land, 1909, diss. Leiden, p. 361-366.
- Van Andel, M.A., Klassieke wondermiddelen,
1928, Gorinchem, p. 208-215.
Redaktie
17
