er op een gegeven moment als een soort projecties
uitzien, als uitlopende banen waar zich een voorstel
ling in bevindt. Die voorstelling is langzamerhand
verdwenen uit de ramen en de ramen zelf zijn steeds
belangrijker geworden. Nu gaan die ramen tegen elkaar
op boksen.'
Tegenwoordig maakt hij twee gelijkwaardige schil
derijen die naast elkaar hangen, alleen de ene verschilt
net iets van de andere zodat er een ruimtelijk spannings
veld optreedt. Het is alsof hij wil zeggen: 'kijk en ver
gelijk maar, het is net iets anders dan je denkt.'
Computer doet het werk
De computer heeft bij dit proces grote invloed gehad.
Hij heeft zich het werken met de pc zelf eigen gemaakt.
In één van de kleinste kamertjes van het huis heeft hij
een indrukwekkende en efficiënte configuratie geïn
stalleerd. Hij kan er zichtbaar goed mee uit de voeten.
Met alle respect, maar dat zou je van een 78-jarige niet
verwachten. Hij glimlacht en is tegelijkertijd verbaasd.
Hij werk al jaren met de pc, op een gegeven moment
heeft het extra dimensie gekregen.
'Jaren geleden lag ik in het ziekenhuis en ik kon
alleen maar uit een raam kijken. Ik zag een prachtig
landschap, dat er heel mooi tekenachtig uitzag, maar
dat was omkaderd door twee raamlijsten.' Die raam
lijsten zijn in zijn schilderijen gekomen en door die
raamlijsten is hij de computer anders gaan gebruiken.
'Toen dacht ik deze manier van inbouwen (inkaderen)
kan ik heel goed met de computer doen. Het leuke
van die computer is dat je ontzettend snel van beeld
kan wisselen zodat je op een optimale wijze tot je con
cept kan komen.' De computer als experimenteel schets
boek. Van digitale kunst is dus geen sprake. 'Dat is wat
anders. Het onderscheid is dat ik vasthoud aan mijn
eigen normen en waarden en niet zo gauw zal over
stappen naar vormgevingen die uit de computer voort
komen. Ik wil het zelf bepalen en de computer alleen
het werk laten doen dat ik in mijn hoofd heb.'
Abstract? Flauwekul!
In zijn werk is een ontwikkeling te zien naar steeds
minder. Gust Romijn lijkt zich toe te leggen op de kunst
van het weglaten. Details worden minder belangrijk,
het gaat meer en meer om de grote lijnen, met steeds
minder kleuren neergezet. 'Voor mij is het een heel
normale ontwikkeling, voor de grap roep ik wel eens:
nog even en dan staat er niets meer op, maar ik weet
zeker dat dit niet zo is. Dit ontwikkelt zich gewoon
door, waar naar toe weet ik niet.'
Sommigen noemen zijn werk abstract. Dat mag
gerust, maar de kunstenaar vindt dat flauwekul. 'Het is
zo realistisch als de pest. Het heeft direct te maken met
perspectieven, met doorkijken. Op abstract werk is geen
voorstelling te zien, op mijn werk wél. Het is realiteit:
het verschil in perspectief laten zien in een schilderij
dat uit twee aparte delen bestaat. Mijn werk is niet ab
stract, ook mijn beelden en sculpturen niet. Ze hebben
allemaal rechtstreeks met water, lucht en ruimte te ma
ken, met het landschap. De laatste tijd zijn de land
schappen vervangen door begrenzingen van ruimten.
Je moet goed kijken. Er is vaak sprake van optisch bedrog,
er zit een dubbele bodem in. Daar houd ik wel van...'.
Inspirerend landschap
De omgeving heeft hem altijd geïnspireerd. Toen hij
begon in Rotterdam ('Duitse soldaten en vluchtelin
gen op straat') en nu in Zeeland nog steeds.
Wat heeft dit landschap? 'Ja, dan kan ik natuurlijk
een paar mooie gemeenplaatsen over tafel gooien:
prachtige wolkenluchten, mooi licht, ruim uitzicht.
Maar, het is waar: ik haal heel veel uit deze omge
ving. Ik ben er naar toe gekomen omdat ik dacht: dit
is een soort landschap waar ik me goed voel. Toen ik
hier pas woonde, heb ik heel veel de lijnen van de dij
ken gebruikt, de krommingen, de verte, uiteraard het
perspectief én: de leegte! Ik noem het wel eens de
Midwest van Nederland. Als je hier op een dijk staat,
kun je kilometers ver kijken. Dat kan bijna nergens
op de wereld. Schouwen-Duiveland is ook veel mooier
dan Walcheren, dat is veel te toeristisch, te vol, te lief
lijk ook, dat spreekt mij niet aan.'
Gust Romijn houdt van de ruimte, van de grote lij
nen, van de ruige leegte. Hij klikt zijn eigen website
www.gustromijn.com op Internet aan om te laten zien
hoe het Schouwse landschap zijn werk heeft beïnvloed:
lijnen, vlakken, ruimte én perspectief. Daar draait het
voor hem om. Sommige titels verwijzen er ook recht
streeks naar: Dijk, Oosterschelde nr. 2, Doorkijk.
4 Zeeuws Tijdschrift 2001/1
