Biografie
Gust Romijn (1922, Noordwijkerhout) groeit op in
Rotterdam, begint daar (in de oorlog) met tekenen en
maakt zijn eerste sculpturen. Hij werkt in Antwerpen
en Maastricht, wordt lid van de Venstergroep in
Rotterdam en Liga Nieuw Beelden in Amsterdam.
In Parijs (1954-1955) komt hij in contact met Tajiri
en Alechinsky en maakt schilderijen met dikke olie
verf en schrootbeelden. Daarna volgen zwarte schil
derijen en messing sculpturen. Hij verblijft in New
York (1962-1963) en maakt daarna staalsculpturen in
kleur en verchroomde buisbeelden, neonsculpturen
en installaties. Van 1970 tot 1983 is hij docent aan
de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam
en ook gastdocent aan de University of Victoria in
Canada. Hij maakt sculpturen in staal met hout en
natuursteen, schilderijen, tekeningen en aquarellen.
Exposeert in binnen- en buitenland, doet mee aan
belangrijke groepstentoonstellingen en Biënnales
(onder meer Venetië 1952, Sao Paolo 1953 en 1955,
ICamakura 1953). In opdracht maakt hij talloze
sculpturen en kunstwerken en ziet zijn werk opge
nomen in de collecties van musea in binnen- en
buitenland (Stedelijk Museum Amsterdam,
Gemeentemuseum Den Haag, Museum Boymans
van Beuningen Rotterdam, Museum of Modern
Art Kamakura, Zeeuws Museum Middelburg). Zie
ook de website www.gustromijn.com.
Fusion is spannend
In zijn atelier, werk- en woonkamer staan honderden
cd's van uiteenlopende aard. Het is duidelijk: muziek
speelt voor hem een belangrijke rol. Dat is altijd zo
geweest. Het begon met de jazz en met etnische muziek.
Tegenwoordig is hij erg blij met fusion. 'De mengeling
van muzieksoorten vind ik heel spannend. Toen pop
muzikanten muziek uit andere werelden begonnen te
spelen, vond ik dat prachtig; dat vervelende van pop
was gelijk weg. Wereldmuziek bestond al lang voordat
de naam werd uitgevonden en ik draai het veel, het is
een verademing'.
Als hij werkt, draait hij zijn soort muziek. 'Vooral
uit Noord-Afrika, dat is lekkere muziek die mij heel
erg aanspreekt.' Een directe relatie met zijn werk is er
niet. Of het moet het zoeken naar nieuwe wegen zijn.
Dat doet hij in zijn werk ook. Er is misschien tóch wel
een overeenkomst: 'Muziek is heel ruimtelijk en ik
denk dat dat iets is wat mij aanspreekt. Al mijn schil
derijen zijn ruimtelijk. Ik noem ze dan ook geen
kunstschilder-schilderijen. Het zijn schilderijen van
een beeldhouwer. Ik ben als kunstenaar altijd bezig
met de ruimte.'
Minder gemakkelijk
Van nature is hij beeldhouwer. In zijn leven heeft hij
grote aantallen beelden en sculpturen gemaakt. Dat
het nu minder wordt, is een fysieke kwestie. 'Het is
zwaar werk, ik ben nu 78 en dan ga je dat merken.
Dat is wel vervelend, maar het is zo.' Ook op een
ander vlak is het anders dan vroeger. Gust Romijn
kijkt minder gemakkelijk naar de wereld en naar zijn
eigen werk dan toen hij jong was. 'Vroeger hoefde je
niet zo na te denken; tegenwoordig ga je steeds meer
nadenken over wat je bezighoudt. Je probeert steeds
meer uit te rafelen wat er zich in je hoofd afspeelt.
Daar had je vroeger geen behoefte aan. Je flapte
het er gewoon uit.' Ook met de dingen die hij maakt,
ging hij destijds gemakkelijker om, hij werkte sponta
ner. 'Je maakte het gewoon en dacht: zie maar wat je
ervan vindt. Tot op zekere hoogte is dat nog wel zo.
Ik maak nu ook nog steeds dingen omdat ik het niet
laten kan. Je maakt wat je maakt, maar het is wél zo
dat ik tegenwoordig veel meer bedachtzaam te werk
ga. Het is ook meer doordacht. Of dat komt omdat ik
ouder wordt, weet ik niet. Of het goed is evenmin.
Het is gewoon zo.'
Als ik terug rijd is alles anders. Het regent nu, de
lage, grijze lucht maakt de ruime polder opeens heel
klein. De krommingen van de dijken lijken scherper;
het is moeilijk sturen op de gladde, smalle weg. Ik zet
de cd op die ik van hem heb gekregen. 'Besteld via
Internet, erg handig. Maar ik heb er twee gekregen.
Voor jou dus, omdat je er ook van houdt.'
De auto vult zich met exotische klanken en het
ritme van het zuiden. Op de Zeelandbrug klaart het
weer wat op. De Oosterschelde ligt er rustig bij, je
kunt de verte zien. Is het de ruimte van de muziek of
is het werkelijkheid? O
Recent werk van Gust Romijn is nog tot eind april te zien
in de Kloveniersdoelen (Centrum Nieuwe Muziek) in
Middelburg (begane grond). Zijn zoon, Thijs Smorenburg,
exposeert er tekeningen (souterrain).
5 Zeeuws Tijdschrift 2001/1
