Hoe denkt u over het functioneren van de Europese
Unie?
'Wat we in vijftig jaar hebben bereikt met de Europese
Unie is meer dan we hadden verwacht. En deze suc
cesstory is ook precies de reden waarom steeds meer
landen aansluiting bij de EU zo aantrekkelijk vinden.
Let wel, we begonnen de EU met zes landen. Daarna
sloten nog eens negen landen zich aan en het einde
is, zoals u weet, nog niet in zicht. De functie van de
EU is onder andere het bevorderen van een gemeen
schappelijke economische politiek en een gezamenlijk
buitenlands veiligheidsbeleid. Het belangrijkste is dat
de EU leert om in de wereld één geluid te laten horen.
Dat lukt in de World Trade Organization (WTO),
maar niet waar het gaat om buitenlandse veiligheid.
Dat hadden we eerst moeten oplossen, voordat we op
alle verzoeken van nieuwe landen om toe te treden
tot de EU ingingen. Maar ja, hadden we tegen deze,
meest voormalige Oostbloklanden, moeten zeggen:
'Wacht nog een jaar of tien, want we moeten er eerst
voor zorgen dat de huidige lidstaten zelf een echte
Europese grondwet hebben?' De uitbreiding van de
EU gaat kortom te snel. We zitten nu met 27 leden
die elk klein besluit met een beroep op hun vetorecht
kunnen tegenhouden. Dat maakt de EU niet erg
sterk. Dat koor van verschillende Europese stemmen
zorgt er trouwens ook voor dat de Amerikanen zich
wel eens afvragen hoe invloedrijk de EU eigenlijk
is. Toen George W. Bush na 9/11 switchte van een
multilaterale politiek naar een absolute unilaterale
politiek War against Terrorin het Midden-Oosten en
Europa, liet de EU niet een eenduidig krachtig geluid
horen. Een aantal leden van de EU (Engeland, Spanje,
Italië, Polen en ilc ben bang ook Nederland) ging naar
Washington en betuigde hun steun aan de oorlog
tegen Irak. Duitsland, Frankrijk en een paar andere
landen lieten duidelijk weten dat ze het daar helemaal
niet mee eens waren. Er moest, volgens deze landen,
eerst overeenstemming worden bereikt over hoe je in
dit soort zaken tot een gezamenlijk Europees stand
punt kan komen. Het zal de nodige tijd vergen om dat
voor elkaar te krijgen, misschien wel weer zo'n vijftig
jaar.'
six countries. Then another nine countries were
added, and the end is, as you know, not yet in sight.
Among the functions of the EU is the promotion
of a common economic policy and a common for
eign security policy. The most important thing is
that the EU learns to speak in the world with one
voice. That does happen in the WTO (World Trade
Organization) but not where foreign security is
concerned. We should have solved that first before
accepting the requests of new countries to enter.
But should we have said to these, mostly former
East-block countries, 'Wait about ten years as we
first have to make sure that the present members
have a real European constitution?' In short, the
expansion of the EU is going too fast. We now have
27 members, and every single member can veto
every small decision. That doesn't make the EU
exactly strong. That choir of different European
voices makes the Americans wonder how influ
ential the EU really is. When, after 9/11, George
W. Bush switched from a multilateral policy to an
absolutely unilateral policy (War against Terror) in
the Middle East and Europe, the EU did not speak
with one powerful voice. A number of EU countries
(England, Spain, Italy, Poland - and, I'm afraid, the
Netherlands) went to Washington and offered their
support in the war against Iraq. Germany, France,
and a few other countries let it be known quite
clearly that they did not agree. According to these
countries there should first be an agreement on
how they could come to a European viewpoint in
this sort of situation. It will take quite some time
before this is achieved, possibly another fifty years.'
Translated by Zena Comyns
22 Zeeuws Tijdschrift 2008 5-6
