tot moord. Hij raakt het meest essentiële kwijt wat hij
nodig heeft om te overleven: zijn eigen identiteit. En als
ze worden gedemobiliseerd zie je, veelal door gebrek
aan goede opvang en economische alternatieven, kin
deren opnieuw slachtoffer worden van gewapende
groeperingen en de wapens weer oppakken. Het jaar
lijkse VN-rapport over de situatie van kinderen in con
flictgebieden toont aan dat goede reïntegratie absoluut
onze aandacht vereist. Daar willen wij vanuit War Child
bovenop zitten. Preventie en reïntegratie zijn essentieel
als we dit grote probleem willen oplossen.'
Wereldwijd zijn er zo'n dertig conflicten die woeden.
Maakt je dat nooit moedeloos?
'Ik word nooit moedeloos, ik ben een rasoptimist. Er
is altijd hoop en perspectief. Ilc rnaalc me wel boos en
vind het wel heel belangrijk dat we ons realiseren dat
de hoeveelheid oorlogen weliswaar afneemt de laatste
jaren, maar dat de hoeveelheid burgerslachtoffers nog
steeds toeneemt. Het recente VN-rapport van de secre
taris-generaal bevestigde ook dat de situatie van kin
deren in conflictgebieden de laatste jaren alleen maar
verslechtert en dat daar met spoed meer aandacht en
army name and forced to murder. He loses the most
essential thing, what needs to survive: his own iden
tity. And you see when they are demobilized, often
because of the lack of good care and economic alter
natives, children once again falling victim to armed
groups, and taking up arms again. The UN annual
report on the situation of children in conflict areas
shows that the need for good re-integration absolutely
demands our attention. We at War Child want to
be on top of this. Prevention and re-integration are
essential if we are going to solve this huge problem.'
Worldwide, there are something like 30 conflicts cur
rently raging, don't you ever become despondent?
'I don't become despondent, there's too much of an
optimist in me for that. There is always hope and
perspective. I get angry sometimes and think that it's
really important that we realize that, yes, the number
of wars are diminishing in recent years, but that the
number of civilian victims is still rising. The recent
UN report from the Secretary-General also confirmed
that the situation of children in conflict areas has
only got worse in the last years and that more atten-
hulp naartoe moet. Neem het conflict in Congo. Dit
wordt het grootste conflict genoemd na de Tweede
Wereldoorlog. Maar hoe vaak lees je hier nu over in
Nederland? Terwijl al ruim 5 miljoen Congolezen zijn
overleden en nog steeds iedere dag 600 kinderen ster
ven aan de indirecte gevolgen van de oorlog. Hoe erg
moet het worden willen we hier de ogen openen?'
Wat betekent de Freedom from Fear Award voor War
Child?
'Wij zijn ongelofelijk blij dat het Franklin Eleanor
Roosevelt Institute met deze keuze het belang van
meer aandacht voor de situatie van kinderen in oorlogs
gebieden onderstreept. Voor War Child is dit natuurlijk
een enorme eer. En ik vind deze prijs vooral ook heel
belangrijk om onze lokale medewerkers te eren. Dat
zijn bijzondere en dappere mensen die - vaak gebukt
onder hun eigen oorlogsverleden - toch de kracht en
potentie vinden om een verschil te maken voor vele
jongeren in hun land. Zij zijn de leiders in de Global
Peace Race die zich inzetten om de toekomst voor hun
eigen kinderen een stukje beter te maken.'
tion and aid needs to go there, and quickly. Take the
conflict in the Democratic Republic of Congo. This is
being called the largest since the Second World War.
But how often do you read about that in the newspa
pers? Already more than five million Congolese have
died and still 600 children are dying every day from
the indirect consequences of the war. How bad does it
have to be before we open our eyes here to this?'
What does the Freedom from Fear award mean for
War Child?
We are unbelievably happy that the Roosevelt
Foundation with this choice is underlining the need
for more attention for the situation of children in con
flict zones. For War Child of course it's an enormous
honor. And I think the award is particularly important
in terms of honoring all our local workers. These
are brave and special people who - often weighed
down by their own war past - still find the power and
potency to make a difference to many young people in
their country. They are the leaders in the Global Peace
Race that put themselves forward in order to make the
future of their own children better.'
42 Zeeuws Tijdschrift 2008 5-6
