J I
De dijk op
Waar is de zee nou
Li
Luisteren naar de grond
rtw
1
L M
"-■V
lJ -
Foto's Carien Poissonnier (boven) en Joost Kools.
ZEEUWS ERFGOED
nr. 4 2022
29
Tamara Dees (1971) onderzocht de geschiedenis van het
water. De Braakman was ooit een barrière tussen West
en Oost-Zeeuws-Vlaanderen en tegelijkertijd een opening
naar zee voor de vissers uit Philippine en Boekoute (B).
“De generatie van mijn grootouders heeft dit water nog
bewust meegemaakt. Mij voorstellend dat ik hier als klein
meisje met mijn opa zou wandelen kwam de zin in me op:
Waar is de zee nou?”.
Tamara paste voor Geboortegrond deze zin op diverse
manieren toe in nieuw werk.
Marieke Polderdijk (1994) wilde de grond ontmoeten,
op een nieuwsgierige, gelijkwaardige en speelse manier.
“Hoe bewoon en beweeg ik met dit lichaam, dat
kunstenaar is geworden in Arnhem, in het landschap
van mijn voorouders, in de platte polder waar ik ben
opgegroeid en waar mijn familiewortels liggen?”
Marieke ontmoette voor Geboortegrond boeren en
boswachters met wie ze praatte, in de grond groef en
op de Braakmanbodem lag om samen te luisteren naar
de grond. Deze ervaringen bracht ze, samen met Broeder
Dieleman, tot een performance in het landschap.
Marinus van Dijke (1952) nam de
dynamiek van het landschap, met
hemzelf als persoon daar middenin,
als centraal thema in zijn werk.
Voor Geboortegrond focuste hij zich
op de dijken en polders rond de
Braakman. Hoe werden deze polders
in de loop van de laatste duizend jaar
bedijkt waardoor de uiteindelijke vorm
ontstond. De meeste dijken zijn nog
intact en geven elke polder een eigen
wereld.
Marinus bracht alle broeder- en
zusterpolders in kaart, sprak met de
huidige bewoners, en ging steeds
weer de dijk op om te ontdekken wat
erachter ligt, een ander uitzicht en een
nieuw verhaal.
'F”
PTi i i'
-
.r.r.bi
**1
