JODEN. 47
welken ter bekeenng der 'Joden reeds zyn aan ge-
wendt: bl. 323. vraagt de geleerde Schryver: „of
dan alle mogelyke middelenop dit paszoo zyn
uitgeputdat 'er nog niet het efine of andere zoude
overig blyven" bl. 327. Na hieromtrent eene
aanmerking te hebben gemaakt, dat de Joden
ondanks de verharding hunner hartenkunnen
overtuigd wordenbl. 328. beantwoordt hy de vraag
door het voordellen eener algemeene kerkclyke verga
dering, uit Christen en Joodfche Leeraars faamge-
fteldop hoog gezag belegd mét de noodige vereïsch-
ten. bl. 329. Dat hetgene nicephorus van eene
foortgelyke vergaderingten tyde van Keizer c ox -
stantinus, verhaalt; fabelachtig zy: bl. 330. en
datzoo men de gefchiedkundige waarheid van een
foortgelyk Joodsch conciliete St. Agathain
Hungari'èin het jaar 1690. gehouden, aanneme;
het zelve niet gefchikt geweest zy ter bereiking van
dat gewichtige eindeword onlochenbaar bewezen
kl. 333- en dan word aangetoond hoedanig zulk.
eene vergadering zoude behooren gefield te zyn
zal men zich van dezelve iets goeds kunnen belo
ven. bl. 340. Dit zoude het laatfte middel zyn
dat nog. te beproeven is: bl. 344. dan der Joden
verharding, als een oordeel van god over hen,
maakt het bedenkelykof niet iets wonderdadigs
ter omzetting van hun gemoed zal vereischt wor
den? bl. 345. en of dit I. tim. I: 16. niet geleerd
worde? bl. 346. Dit echter belet nietdat het
voorgellelde middel konde werkftellig gemaakt wor
den:
