Om te weten dat er iemand is
die eet, slaapt drinkt voor jou
is al wat je mag verwachten in dit leven -
om deel uit te maken van iets groters,
je weer één te voelen in openbare ruimtes.
Om je plaats te kennen
in de gemeenschappelijke spiegel van eeuwen.
Ik zie zoveel leven om mij heen - de bewegende
mompelende massa als gordijnen op de wind als water
dat over rotsen klatert en in versnelling doorsnelt.
Hier kun je aanschouwen hoe tijd voorbijgaat
hoe de baarmoeder van ruimte zich opent
en weer sluit
hoe verleden de toekomst omarmt
in dit volslagen wonder van warm vlees.
Op de hoek van de straat in de stroom van je eigen voetstappen
raap je jezelf op.
Adem in - kun je nog waarachtiger leven
dan volgens je eigen gevoelens;
kun je je nog meer verloren wanen?
Er is bouwen, er is
beleven, dit is
geen van beide-
Schilderijen raken je niet meer.
Dit is meer
dan de film van je gedachten.