Ov
Over de azuren Neman
Vaart mijn boot naar de verte.
De hemel is helder, de zon schijnt.
Ver weg, hoog, als een klacht,
Het zachte geluid van een melodie,
Een vreemde, heimelijke stem
Boven mijn Litouwse aarde
Weggevoerd naar de hemel.
Liefde is het opgaan van de zon,
Een lange en hete middag,
Een stille en wonderbaarlijke avond.
Het vaderland is heimwee.
Liefde is een oud liedje.
Liefde is de schommel van een regenboog,
Opgehangen aan witte wolken.
Liefde is een moment van schittering
Van alle zonnen en sterren.
Liefde is een brug van zuiver goud
Over de rivier van het leven die
De oevers van 'goed en kwaad' van elkaar scheidt.
Liefde is krachtige witte vleugels.
Liefde is een oud dennenbos
Op een hete middag, is de rust in het bos
Onder het in slaap wiegende geluid van de dennen.
Liefde is de weg naar de zon,
Geplaveid met scherpe parelschelpen,
Waarover je
Met blote voeten moet lopen.
