KAST
oog. Al het water vormt een kringloop en wisselt constant in
verschijningsvorm. Regenwolk, meer, rivier, zee. Ik was ooit gas
vormig. Ik was ooit een klodder spuug. Vruchtwater. Een glet
sjer.
Het medaillon op mijn borst begint te vibreren en wordt warm.
Mijn hartslag is te hoog. Haal diep adem. Probeer angsten niet
weg te duwen, maar volledig te aanvaarden. De schelp voelt
troostend, alsof iemand een hand op mijn hart heeft gelegd.
Het waren dichte en onverbiddelijke struiken waar je je door
heen moest worstelen, struiken waarvan hij de namen pas veel
later zou leren. De ranonkelstruik, de hazelnoot, de laurierkers,
de liguster, de verfoeilijke en onuitroeibare vuilboom en de
struik die hij noodgedwongen een particuliere aanduiding zou
geven omdat hij nergens de officiële naam kon vinden: de
pluimstruik, een heester waaraan in de lente en 's zomers flu
weelzachte, violette pluimen ontsproten. Het leek een eindeloze
wildernis vóór je uiteindelijk de bakstenen scheidingsmuur
met de tuin van juffrouw De Raaff bereikte, maar het kon niet
meer dan een meter of drie, hoogstens drieënhalf zijn geweest.
Deze vrij smalle tuinen in het stadscentrum waren weliswaar
diep, maar ook weer niet bijzonder diep. Hij moest zich door de
extensief onderhouden bosschages naar de manshoge muur
worstelen en deze zelfs beklimmen, om de bal na te speuren die
hij hoogstwaarschijnlijk in de tuin van juffrouw De Raaff had
geschoten. Hij hing aan de verweerde muur, zijn blik schoot
door de vreemde tuin, die deels aan het oog onttrokken werd
door een haag van weeïg riekende balsemienen, en bewoog
toen naar de achtergevel van het huis waaruit op dit moment
juffrouw De Raaff zelf emaneerde, gehuld in een grijsblauwe
peignoir en met tot over haar schouder loshangende, natte
bruine haren. Ze schreed tot de uiterste rand van haar tegel
terrasje en schudde toen dat loshangende haar; de druppels
schoten alle kanten op, vingen zonlicht en bedauwden het kale
gazonnetje dat aan het terras grensde, en haar gezicht ging op
zeker moment volledig schuil achter de rijke massa's haar, het
geen op de jongen een verpletterende indruk maakte. De ver
dwijning van het gezicht van juffrouw De Raaff, een gezicht
dat voorheen nooit een opvallende of zelfs beklijvende indruk
op hem had gemaakt, gaf nu aan haar hele gestalte iets boven-
