c
Het lied dat nog maar nauwelijks was begonnen
en moedig in de grote ruimte stond
daalde al snel naar lagere regionen
en brak tenslotte af. Al was de grond
heel zacht - toch deed het pijn
voortaan te zwijgen, de onzichtbare vertolker
van een te vroeg gestorven lied te zijn.
Opnieuw beginnen vraagt een andere adem
C maar Heer Mineur mengt zich alweer in het spel - ze
Of de draad kwijt (kan een oud verhaal
als nieuw worden verteld?) - ze zingt het
0* zelfde, eens voor altijd.
01
xOI
OJ
CN
U*
U
Omdat hij zo citroengeel was
en letters toverde op elk ei
UJ noemden wij de geelgors in het dras
O de gele schrijver. Op onze lei
m konden wij het niet beter.
De dove Beethoven
hoorde in de lege eter
iets en begon te geloven
dat die hoge tonen, die lange uithaal
van God zelf kwamen en vol
waanzin componeerde hij die zonnetaal
tot een vijfde symfonie, in C mol.
01 Toen het landschap versteende
en er niks meer was om over te schrijven,
2 toen de groene specht zo akelig weende,
C
wilde hij niet langer blijven.
C Vaarwel, gele schrijver,
*8 vaarwel krassende griffel op de lei
C van de eeuwige zittenblijver,
mm vaarwel, nest met oranjerode bekken in de wei.
