Krijgt een zanger hoe dan ook meer dan een bedelaar? Hangt
het af van de plaats waar hij zich opstelt? Of hij in de zon staat
of in de schaduw? Op een hoek of in een straat? Op een plaats
waar hij en zijn publiek de doorgang belemmeren, of juist niet?
Is agressie contraproductief of net niet?
Laten we dit even bestuderen, besloot Robert. Hij had een wis
kundige geest en dit soort oefeningen schonk hem diepe vol
doening. Hij liep verschillende keren de paar straten af, bleef
bij elke bedelaar of performer precies even lang staan, noteerde
elk element dat een rol zou kunnen spelen, en hoeveel geld er
uiteindelijk werd buitgemaakt binnen een bepaalde tijdspanne.
Op basis van die gegevens zou hij een wiskundig model kun
nen ontwikkelen en bepalen wat de meest winstgevende aan
pak was: wat moest je doen, wat niet, waar ging je best staan,
waarmee moest je allemaal rekening houden.
Toen hij genoeg gegevens had verzameld, zocht hij een terrasje
waar nog een plaatsje vrij was, bestelde een koffie en bestu
deerde zijn cijfer- en ander materiaal. In uiterste concentratie
combineerde en correleerde hij alle input in curves, diagram
men en statistieken. Langzaam begonnen zich patronen af te
tekenen, werden wetmatigheden duidelijk. De contouren van
zijn wiskundig model doemden op voor zijn geestesoog. Toen
hij eindelijk klaar was leunde hij vermoeid achterover en nipte
van zijn koffie, die inmiddels was afgekoeld. Het was van wei
nig belang. Hij was tevreden dat hij zijn abstracte wiskundige
benadering met succes had afgerond. Voor vandaag was het
welletjes geweest. Hij ging nu naar huis, maar morgen zou hij
hier terugkeren om zijn wiskundig model te toetsen aan de re
aliteit. Er was weer mooi weer voorspeld, dus die factor bleef
ongewijzigd.
De volgende dag trok hij al vroeg naar de winkelstraat, om er
zeker van te zijn dat niemand zijn uitverkoren plaats zou in
nemen. Hij koos een plek uit op het einde van een straat die
uitmondde aan een pleintje, waar hij mooi in de zon zat, maar
beschut was tegen de wind. Hij had een bordje bij zich met een
vrij sentimentele tekst in verband met zijn kleinkinderen, met
enkele goed gekozen schrijffouten, die een schijnbaar onbe
wust komisch effect hadden - de tekst was uiteraard nep, de
kleinkinderen fictief. Zijn 'concurrenten' installeerden zich
waar hij hen verwachtte: geen muzikanten te dichtbij, geen
agressieve bedelaars in de onmiddellijke omgeving. Het levend
standbeeld was nergens te bespeuren - twee roerloze dagen na
elkaar was wellicht te veel gevraagd.
Meer en meer winkels openden hun deuren, het volk begon toe
te stromen, de straten slibden al snel dicht. Dit was het mo
ment van de waarheid. Nu zou blijken of zijn wiskundig model
strookte met de werkelijkheid.
Het werd al snel heet in de zon, en hij begon overvloedig te
zweten, ook al droeg hij enkel een short en een T-shirt. Hij
glimlachte toen een eerste muntstuk in zijn bekertje werd ge
dropt, en maakte een gespeeld galante buiging, in dank ont
leend aan het levend standbeeld, dat niet aanwezig was om dit
geval van plagiaat vast te stellen.
Zijn actdie hij overigens nauwelijks die benaming waard
achtte, ging niet onopgemerkt voorbij aan de passanten, en
dan vooral de gezinnen met kinderen. Lang bleven ze niet
staan, maar zijn bekertje liep aardig vol met muntstukken. Hij
bleef ook telkens zijn buiginkje maken, tot groot jolijt van de
kleintjes. Hij hevelde zijn winst over naar de zak van zijn short,
en stelde tot zijn genoegen vast dat het bekertje snel weer
aardig begon vol te raken. Hij was tevreden dat zijn wiskundig
model leek te kloppen.
Na een poos propte hij de inhoud van het bekertje in zijn an
dere broekzak, en ging stug door met zijn act. Nu was er echt
geen houden meer aan, in die mate zelfs dat hij uitgeput raak
te van het maken van een eindeloze reeks buiginkjes. Ook dat
leken de voorbijgangers, en met name de kinderen, komisch te
vinden, wat weer leidde tot een kettingreactie. Zijn bekertje
overstroomde nu letterlijk, en hij wist niet meer waar hij het
geld moest stoppen. Wacht eens! Hij had nog een kleine zak
mee met een fles water daar kon hij ook wat geld in kwijt.
Hij pauzeerde even, omdat hij nu echt vermoeid raakte en de
zon genadeloos op hem neer beukte. Na zijn pauze en een flin
ke slok water hervatte hij zijn buiginkjes, maar een stel kleine
kinderen begon het hem moeilijk te maken. Ze hadden begre
pen dat hij het lastig kreeg en dropten kirrend van pret zo snel
muntstukken in zijn bekertje dat hij nauwelijks zijn bedan-
kingsritueel kon volhouden. Ook een groepje volwassenen had
