d« TmTlZ e" A06? 'k b°OS e" 0P*efokt<
grammeren in de assembler-taal van Max Euwe en natuurlijk in
COBOL. Tussentijdse testen en examens bewaakten onze voort
gang en na drie maanden kreeg ik een certificaat. En toen was
het wachten op de baan die Ordina zou vinden. Maar eerst was
het Kerstmis en Oud en Nieuw en werd het 1983.
Na drie maanden full time cursus en studeren, was de vrijheid
een verademing. De dagen en nachten vulden zich als vanzelf;
de feestdagen met familiebezoeken en voor de rest met stude
rende of werkende vrienden. De kroeg was nog steeds gezellig,
ik had mijn schaken en volleyballen, was door gebrek aan tijd
gedichten gaan schrijven, iets wat ik met vlagen al vanaf de
middelbare school deed. Eind januari werd het toch zorgelijk.
Ordina kwam maar niet met die potentiële werkgever en ik
gleed terug in het oude patroon: steeds langer in de kroeg.
Bovendien begon mijn woonsituatie te wringen. Dankzij mijn
huwelijk had ik in het studentenhuis waar ik woonde best veel
ruimte: woonkamer, slaapkamer, keuken, allemaal voor mijzelf,
betaalbaar, zelfs met een bijstandsuitkering. Maar ik was geen
student meer. Mijn leeftijdsgenoten zwermden uit naar banen
en relaties en koophuizen, en ik leefde tussen huisgenoten die
steeds jonger werden, met wie ik steeds minder gemeen had.
Ik moest daar weg.
Het was een opluchting toen Ordina belde dat ze voor drie
maanden een stage hadden bij het softwarehuis NOVA Com
puter Services B.V. in Nieuwegein. Als het goed ging, zou een
contract volgen. Samen met een Sales van Ordina ging ik op
sollicitatiegesprek. Moeilijk was dat gesprek niet, want direc
teur Peter was vooral zelf aan het woord, meer bezig zijn soft
warehuis aan ons te verkopen, dan mij te bevragen. Toch leek
het aan het eind nog bijna fout te gaan, toen hij vertelde dat bij
het contract 'natuurlijk' ook een leaseauto hoorde. "Je hebt
toch een rijbewijs?" Dat had ik niet, was zelfs niet bezig met rij
lessen. De vraag was echter op een dusdanige toon gesteld, dat
ik het gevoel kreeg dat als ik dat zou bekennen, de hele deal
niet door zou gaan. Wist ik veel. Ik was een studentikoze kroeg
loper en wist niets van het bedrijfsleven. De Ordina-sales was
alert en zei dat ik ermee bezig was en het zo snel mogelijk wil
de halen. Daar kon ik zonder te liegen mee instemmen; im
mers, wanneer ben je ergens mee bezig? Na de omsrh v
ik het Arbeidsbureau eens voorgesteld op zijn tosten had
nemen, dat zou mijn kansen op de arbeidsmark vf 65 te
ik gedurende mijn stage een
kon ik het mi, veroorloven en dus regelde ik het diezelfde mÏÏ
mei z^u Sen™" afgeSpr°ken dat ™ag 2
Maar
Dat mocht dus niet.
De mensen van de Sociale Dienst vertelden mij dat zij daar
eerst toestemming voor moesten geven en het was niet van
derd'worden Z°Uden m°eSt eerst °ver
Emd april ging ik een ochtend naar het softwarehuis, om de
busverbinding en de reistijd te controleren, mijn werkplek te
zien, af te spreken hoe laat ik zou beginnen. Airerteur Peter
vroeg of het allemaal geregeld was. Nee, vertelde ik, ze moeten
er nog over vergaderen. Maar ik zou maandag beginnen onse
acht of ze dm al gedaan hadden. Die gemotiveerde drive en de
®d 'ese" de reSeIs te zondigen, viel in goede aarde. Die
middag be de ik weer met de Sociale Dienst en kreeg weer te
horen dat ik met met de stage mocht beginnen. Volgende week
zouden ze er over vergaderen. Ja, het was misschien een tons
maar dan moesten zij drie maanden mijn intomen betalen ter
wijl ik met beschikbaar was voor de arbeidsmarkt. Alsof ze dat
dag 2 mei 1983 reisde ik naar Nieuwegein en begon met miin
voor.' ee" dage" 'ater ik daar ook bestemming
Stapte U" de Wereld van de biologie in die van het
bedrijfsleven en de automatisering. Een ICT'er was geboren.
