5
3
tc
De bel ging nog eens, en even later nog eens. Daar stond ie
mand met geduld, anders blijf je het niet proberen. Of iemand
met ongeduld, anders blijf je het niet proberen. Het is Maan,
dacht ik, daar heb je hem. Hij heeft waarschijnlijk onthutst bij
zijn auto gestaan, gegromd, en toen kwaad opgekeken in de
richting van mijn huis. Die oude man weet maar al te goed dat
hij een kat heeft aangereden en van wie die kat was.
En hier stond hij, voor mijn deur.
Ik zei fluisterend tegen mezelf dat ik kalm moest blijven. Was
het de moeheid, de alcohol, de teleurstelling? Ik pakte het mes
van tafel en liep langzaam de gang in.
Hoe vreemd het is om iemand aan te kijken die je een hele tijd
alleen in gedachten voor je zag. De echte persoon lijkt niet
echt. Misschien ook omdat ik hem nog nooit zo had gezien,
met zijn handen omhoog alsof hij aangehouden werd.
"Ho," zei hij. "Doe dat ding weg."
"Jeroen?" zei ik.
Ik besefte hoe ik daar stond. Ik durfde hem niet aan te kijken.
Ik keek langs hem heen. De regen was opgehouden, de natte
straat glom in het licht van de lantaarnpalen.
"Alice, doe alsjeblieft dat ding weg."
Ik liet het mes zakken.
"Mag ik binnenkomen?" zei hij.
Hij passeerde me voorzichtig, zonder me aan te raken.
"Ik heb meteen een vlucht geboekt toen ik je berichtje over
Walm las."
Ik zei niks terug. Ik kon niet geloven dat hij het was. Dat leek
me niet logisch, niet mogelijk, net zoals de kat niet uit de
grond omhoog kon komen.
KJ
LU
Q>
Zelfs de woestijn lijkt in scène gezet.
Decor van deinende hitte, smeltend licht.
K Hem op het lijf geschreven: glansrol
van dolende zonderling verdoofd door
dagenlange narcose van de zon -
een doorbraak, als zijn tong niet zo bot ving.
Hij komt vanwaar het vergeten begon,
zijn verhaal een writer's block opliep.
0) Waar hij naartoe gaat is een goed bewaard
geheim van het draaiboek in zijn hoofd.
De woorden staan er in code gespeld, geen
scenarist die weet wat water betekent.
KJ
