Een scheepsbouwer in de Delta,
Cees Droste Jan Hendriksen
24
Binnenkort staat Cees Droste,
geboren en getogen in Hoorn, op de
planken van de toneelvereniging van
Baarland. Een dorpje in de Zak van
Zuid Beveland van ruim 600 inwo
ners maar wel met 20 verenigingen.
De voertaal, ook op de planken, is er
Zeeuws. 'Ik spreek geen woord
Zeeuws' zegt Cees met een lachje
6maar ja, ze zochten een Hollandse
boer'. Hoe komt een scheepsbouwer
van het IJsselmeer verzeild in de
Zak? Urenlang praten met Cees en
Liesbeth Droste aan de eettafel van
hun gezellige huis in Baarland
terwijl de novemberzon schuin over
de tafel strijkt, levert het volgende
verhaal op.
'Ik ben van 18 september 1948. Nee,
mijn vader was helemaal geen
scheepsbouwer, hij was musicus en
speelde in een circusorkest. Ook mijn
moeder zat in het begin in de muziek,
tot er kinderen kwamen. Mijn ouders
zijn vrij vroeg gescheiden. Ik ging 's
zomers vaak met mijn vader mee met
het circus. We woonden in Hoorn aan
de haven en ik zat als klein jochie al te
klooien aan de waterkant. Van mijn
ome Klaas kreeg ik een bootje, dat was
een 12 m2, waar ik meteen aan begon
te timmeren. Die viel uit elkaar toen ik
hem een keer uit het water haalde. Ik
knapte een ouwe kano op maar een
tijdje later bouwde ik zelf kano's. En
ik begon er als jongen ook al snel in te
handelen. Ik ging naar de ambacht
school en toen ik een jaar of vijftien
was, kocht ik een spiegelsloep. Die
heb ik helemaal varend en zeilend
gemaakt. Ik ontwierp zelf het tuig.
Na de ambachtschool deed ik toela
tingsexamen voor de UTS. Maar
omdat ik voor één vak een 7- haalde in
plaats van een 7 werd ik niet toege
laten. En dat is een van de beste
dingen die me ooit overkomen zijn,
want nu ging ik naar de HBS in Hoorn.
Dat was een gouden tijd want het was
een heel vooruitstrevende school. Ik
heb daar drie jaar op gezeten en mijn
tekenleraar was Peter Dorleijn. Ja,
"de' Peter Dorleijn. Peter is Horenaar
en ik ben Horenees. Voel je het
subtiele verschil? Binnen de kortste
keren timmerde ik mee aan de botter
van Peter, toen al de MK 63. Toen ik
een jaar of vijftien was, in mijn HBS-
tijd begon ik ook jachten in te
timmeren.
Het vak heb ik eigenlijk mezelf
geleerd, wat ik zie, kunnen mijn
handen. Maar ik leerde ook varen met
de schepen. Ik zat volop in het zeilers-
en botterwereldje. Toen ik een jaar of
achttien was ging ik bij Piet Dekker op
zijn werf in Kortenhoef werken. Ik had
verkering in Utrecht in die tijd en in
Kortenhoef, dan was je al een aardig
end op streek richting Utrecht.'
Ook volgt Cees een cursus Jachtbouw
25
een ambtenaar in het
complot, dat weet ik
allemaal niet meer.
Er was een echte
receptie. We kregen
babykleertjes en
iemand van de
vakbond kwam met
een centrifuge
aanzetten, handig
voor de luierwas.
Tijdens het feest ben
ik op een tafel gaan
staan en heb ik
verteld dat het alle
maal een grap was.
Dat viel niet bij
iedereen goed, weet
ik nog wel.'
Jouke en Liesbeth
logeerden bij de
'bruid'. De volgende
ochtend ging Cees
daar ook naar toe, hij
vroeg aan Liesbeth
of ze met hem uit
wou. Precies een jaar
later zijn ze
getrouwd, op 20
maart 1972. Cees is
dan 23 jaar oud.
bij het NTI, een cursus waar hij erg
enthousiast over is, daar leerde je goed
technisch tekenen.
Liesbeth in beeld
Wanneer kwam Liesbeth in Cees zijn
leven?
Liesbeth breed lachend: Tk leerde Cees
kennen op zijn bruiloft. Ik snap dat je
dat niet snapt. Ik woonde in Haarlem
en ik werd door Jouke Volgers, iemand
uit het botterwereldje, gevraagd om
mee te gaan naar een feest in Hoorn,
het huwelijk van ene Cees en Carla.
Jouke vond het niet gezellig om alleen
te gaan.'
Cees: 'Eigenlijk was het een grap die
volkomen uit de hand liep. Je moet
weten dat er negen maanden na de
Hoornse kermis altijd een geboortegolf
door Hoorn klotst. Ik had met een stel
vrienden zin in een groot feest en we
verzonnen dat Carla en ik gingen
trouwen en dat daar ook een beetje
haast bij was. Carla heeft maandenlang
met een kussen in haar hotpants - die
waren toen in de mode - gelopen. We
trouwden in het Gemeentehuis van
Heerhugowaard. Kennelijk zat er ook
Samen bedrijf opbouwen
Cees en Liesbeth kopen de tjalk 'Lente-
ment en avant' (Zachtaan vooruit), dat
wordt hun woonwerkschip.
Ze leggen het aan de
Loskade in Hoorn. Liesbeth
brengt een vast salaris in. Ze
werkt op het Laboratorium
van het ziekenhuis in
Hoorn. Cees begint na hun
huwelijk een eigen bedrijf,
hij start met jachtreparaties.
Vanaf het begin doet Lies
beth volop mee. Al snel
krijgen ze hun eerste grote
klus. In de botter VN 66
moet een heel nieuw voor
schip. Met een kraan wordt
het schip op de wal gezet.
Cees: 'Tja, daar sta je dan
met 20.000 gulden in je zak
bij de houtboer. Maar in het
begin hadden we niks, zelfs
geen gereedschap. Wanneer
iemand kwam voor een
boorklusje, dan zei je: "Ik heb nu geen
tijd, ik doe het vanavond wel even. Dan
zat je 's avonds stiekem te boren omdat
je je schaamde voor dat handgereed
schap en zei je de volgende ochtend:
"Oh, ja dat was zo gepiept".
Maar het gaat heel snel. Binnen de
kortste keren staat er een heel rijtje
botters op de gracht, midden in de
binnenstad. Er komt al heel gauw een
paar man personeel. Houtinkoop doen
Liesbeth en Cees samen. En ook de
offertes, Cees zet iets op een klad
blaadje en Liesbeth werkt het uit. Lies
beth doet ook de planning en de boek
houding van het bedrijf. In het begin
doet ze dat allemaal naast haar werk in
het Ziekenhuis, maar wanneer hun
dochter Floor wordt geboren, komt ze
thuis. Wanneer hun tweede kind Daan
naar de lagere school gaat, in 1985,
gaat Liesbeth weer werken bij de Trom-
bosedienst.
Cees: 'We misten daar op de gracht
natuurlijk een helling. Wanneer er een
schip kwam voor een klein klusje onder
de waterlijn, bijvoorbeeld iets aan de
schroef, dan kon je hem niet helpen. De
botters stonden eigenlijk bij mijn buren
op de stoep, 't Is ongelofelijk maar we
hebben in al die jaren maar één keer
een klacht gehad. Toen stond ik 's
avonds om halfelf nog te schuren en
kon het kind van de buurvrouw niet
slapen. Ons bedrijf liep als een trein
maar we konden daar op den duur
\5ja^.
Liesbeth en Cees Droste met hun hond Boeuf, 2001.
='Öehoud^°
CONSENT NR. 21, VOORJAAR 2005
Cees aan de helmstok van de door hem gerestaureerde spiegelsloep met
zwaarden, voor Hoorn, 1964.
CONSENT NR. 21, VOORJAAR 2005
Zo zag Cees eruit in 1968 als schipper op een botter.
behoud*0
