'4
m'n
"Ik exposeer niet. Ze begrijpen
werk toch niet"
PORTRETTEN
DOOR
PETER VERDURMEN
I
Alois Dellaert - IJzendijke - Naief Schilder
i.
H
28/
een hondje op sleeptouw. "Vertel es wat van die
andere jongens" vroeg ik gretig, "Weet je waar ze
gebleven zijn?" Hij schudde ontkennend zijn grij
ze hoofd. 'Ja ...wacht effe", herinnerde hij zich
toch nog, "Henkie is na se schooltijd gaan werken
as sjouwerman in de bouw. Hij is es een keer van
de steiger gedonderd en loopt bij me weten al jar-
en in de WAO.'1
Het had er altijd dik ingezeten, dat Henkie niet
hoog op de maatschappelijke ladder zou stijgen.
In dit computertijdperk waren dommekrachten
uit de tijd. Nee, dan Lowietje. Die was altijd in
mijn gedachten blijven als iemand die het hele
maal zou gaan maken. Een geboren captain of in
dustry, een groot manager, een houwdegen van
een generaal of god weet wat voor hoge ome. Een
geldwolf, dat was 'tie. Een vechtjas, een ha-
vik...maar wel één met een hart in zijn donder....
Als uit een dichte nevel drongen de woorden van
de man tergend langzaam tot mij door. "Hee...Ik
zei....Lowietje heb het end van de oorlog niet
meer gehaald. Was net negentien geworre toen
ze 'm te pakken kregen. Tja... hier in Amsterdam
benne niet veel jodenjongens de dans
ontsprongen."
Ik kon niet meer geordend denken. Beelden
mijn jongenstijd flitsten in een ongerijmde
gorde aan mij voorbij. Steeds was daar opnjeïi
Lowietje.
Weer voelde ik mijn doodsangst op die bewus
woensdagmiddag toen We elf jaar waren. \Ve,
die allesverlammende machtelossheid, overgo
verd te zijn aan een stel sadisten. Weer welde i
onmetelijke geluksgevoel in mij op, toen ik do
de moed van een schriel joodje uit him klauwt-
werd bevrijd. "Mijn god", dacht ik, 'Wat een vt
spilling. Wat een kostbare, waanzinnige verspi
ing....! Wat had deze halfvergane wereld mensc
zoals Lowietje goed kunnen gebruiken! Wat voc
doodsangst had Lowietje uitgestaan? Hoe had h.
zijn machteloosheid uitgeschreeuwd
Lowietje die zich nooit bij een nederlaag kon
neerleggen en zich liever doodvocht, dan hij zit
overgaf. Hij, de onoverwinnelijke. Op de knieè:
gebracht en gestorven door de wurggreep va;
een onzichtbaar blijvende tegenstander. Gas
"Net negentien geworre"
Die avond ben ik me blijkbaar nogal te buiten g
gaan. In god weet welke kroeg....
-
