bers gevonden beker (afb. 10) van „gevernist" aardewerk met gruisbe- strooiing (het „vernis" is een soort verfaarde, waarin de beker vóór het bakken gedompeld werd; datering Zde eeuw. In Brabers zijn verder natuur lijk veel fragmenten van gewoon gebruiksaardewerk voor den dag gekomen, zoals van kruiken en kruikamforen, kookpotten, borden, kommen, dolia en de typische wrijfschalen. Afb. 10. Beker van „gevernist" (geverfd) aardewerk met gruisbestrooiing; datering 2de eeuw. Afb. 11. Pot van „Vlaams-Romeins" aardewerk, opgegraven in Brabers; datering 2de/3de eeuw na Chr. Foto L. Biegstraaten (R. O. B. III. Een voor Zeeland zeer interessante groep is het voorlopig zo genoemde „Vlaams-Romeinse" aardewerk, dat voornamelijk in Zeeland en Vlaande ren wordt aangetroffen, dat dus kennelijk inheems is, maar wel een „Ro meinse" techniek verraadt. Vanwege het verspreidingsgebied, dat onge veer samenvalt met het territorium van de volksstam der Menapiërs, is ook wel eens de benaming „Menapisch aardewerk" geopperd. De wijze waarop het Vlaams-Romeinse aardewerk is versierd, doet sterk denken aan oude inheemse tradities, zoals bijv. de gekartelde randen en de in allerlei variaties voorkomende lijnversieringen op de wanden der potten (afb. 11). Belangrijker nog dan de ontdekking van een nederzetting uit het begin van onze jaartelling was de verrassende vondst van cultuur sporen uit de Late Steentijd in het noordelijk gedeelte van Brabers (onderzoek C, 1957, afb. 4). Bij het oudheidkundig onderzoek daarvan kwam vast te staan dat de strandwalachtige rug ten zuiden van Haamstede reeds omstreeks 2200 v. Chr. vrij intensief bewoond moet zijn geweest. Het is zeer te betreuren dat van dit gedeelte van Brabers niet een archeologisch-geologisch reser vaat is gemaakt. Een nadere beschouwing van een van de bodemprofielen 49

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 1977 | | pagina 51