Gedurende het grootste gedeelte van zijn leven heeft Adriaan de naam van de stad Zierikzee consequent als Zieriksee geschreven. Naar zijn stellige overtuiging heeft Zierikzee niets met een zee te maken, maar is de juiste betekenis: de Ee van Zierik, Zierik's Ee. Hij volgde hier in de mening van dr. J.J. Westendorp Boerma en die van dr. mr. H.P. Schaap. Bij herhaling heeft hij, zowel binnen Stad en Lande, als daarbuiten bij de officiële autoriteiten gepleit voor wijziging van de naam. Echter zonder resultaat. Streektaalcommissie Op initiatief van Adriaan werd op 6 mei 1986 binnen Stad en Lande de commis sie Streektaal in het leven geroepen. Vanzelfsprekend nam Adriaan zitting in deze commissie. De andere commissieleden waren: mevrouw L.E.M.Veltman-Hack en de heren drs. J.A. Brandenbarg, A. Damman en A. Leijdekkers. De commissie stelde zich in eerste instantie ten doel: het dialectonderwijs op de basisscholen en bij het voortgezet onderwijs te stimuleren door het inrichten van een streek taalwerkplaats en de uitgave van een leesboekje voor de jeugd in de streektaal. Om een en ander te verwezenlijken trad Adriaan in contact met de Hogeschool Zeeland. Met de Middelburgse leraar Nederlands Chris Stroncks van genoemde instelling stelde hij een brochure samen ten behoeve van leerkrachten van de Zeeuwse basisscholen en voor hun leerlingen. Deze bevatte suggesties om in die scholen gedurende één week het onderwerp 'streektaal' centraal te stellen. Voor zover bekend heeft een aantal scholen van deze gelegenheid gebruik gemaakt, maar het is helaas geen overweldigend succes geworden. Een eilandelijke uitzon dering vormde de Christelijke basisschool 'De Schouw' te Brouwershaven. Op deze school werd het leesboekje, geschreven in de streektaal ten behoeve van het basisonderwijs door Adriaan gepresenteerd. Het verhaal getiteld 'Keesje Benders' werd geschreven door de oud-leerling van 'De Schouw', Bêênekluuver (pseudoniem voor Jan Gabriël Jonker). Bij deze gelegenheid hield hij kringge sprekken met de leerlingen van de verschillende groepen. Opnieuw werd hem duidelijk dat de streektaal langzaam maar zeker terrein verloor. "Eên van de gevaerliikste óórzaeken binne die onderwiezers van over waeter, da's aoltied a zö 'eweest". De eilandelijke scholen voor voortgezet onderwijs ontvingen eveneens het boekje. Ook op deze scholen trad Adriaan op als gastdocent. Ondanks deze positieve reacties moest hij tot zijn grote spijt bij herhaling concluderen dat de houding vanuit de onderwijssector vrij terughoudend was. Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van Stad en Lande op 20 mei 1989 gaf de streektaalcommissie een cassetteband uit, getiteld 'Het lied van ons eiland'. Op deze band, die werd samengesteld door, Adriaan, Ad Leijdekkers en de musi cus Mar van der Veer werden oude liedjes en cabaretliedjes gezongen in de streektaal. De verbindende teksten werden door Adriaan gesproken. In dit jubi leumjaar manifesteerde de streektaalcommissie zich nog een aantal malen. Op 18 maart organiseerde de commissie in samenwerking met de ZVDO de eerste dia lectmiddag op Schouwen-Duiveland. Met een wervelend programma en een massale opkomst, niet alleen van ouderen, een groot succes en voor herhaling vatbaar. In zijn openingswoord pleitte Adriaan voor verhoging van de subsidie door de eilandelijke gemeenten. "1,38 cent per inwooner vö de streektael uutte bozze. Dd's nèt nie niks, ma beslist nie veé\ Voor Adriaan was dit evenement een van de hoogtepunten in zijn strijd tegen het verval van de streektaal. Wat zou hij verbaasd en verheugd zijn geweest bij de wetenschap dat anno 2000 cle provin- 136

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 2000 | | pagina 138