zet ingenomen. Verder landinwaarts trof hij vlakbij Hoornkill Zwaanendael aan.
Op een vochtig warme 4de september hebben de wachtposten van Zwaanendael
wellicht een glimp opgevangen van het zwaard van een van Carr's soldaten,
maar niemand verwachtte het ergste.
Carr's regiment, bestaande uit naïeve, half dronken, ongeletterde plattelandsjon
gens in versleten kniebroeken, met afgetrapte laarzen en in geïmproviseerde
rode jassen, stonden stram als een rij bowlingkegels een paar honderd meter ver
derop, aan de andere kant van een korenveld. Hun musketten in de aanslag. Er
hing angst in de onstabiele lucht. Wat nu?
Met geheven zwaard stuurde Carr zijn troepen in gesloten formatie Zwaanendael
in, teiwijl de pluimen op hun helmen op de angstaanjagende slagen van de trom
mels op en neer gingen. Wellicht voelden ze zich in verlegenheid gebracht toen
de kolonisten zich niet bleken te verzetten. Maar dit ontmoedigde Carr niet. Hij
gaf opdracht om de nederzetting volledig te vernietigen. Zijn troepen plunderden
voorraden en vee en verwoestten de kolonie, daarbij slechts smeulende hopen
achterlatend. As tot as, stof tot stof. Met de roofbuit vertrokken ze weer. Sommige
historici houden vol dat verscheidene kolonisten zijn afgemaakt en dat anderen
de wildernis in gedreven zijn. Peter Stuyvesant vermeldt in zijn dagboeken dat zij
"om een goede behandeling vroegen, maar die niet kregen. Ze zijn overvallen,
van al hun bezittingen beroofd, geplunderd en velen zijn als slaaf verkocht in
Virginia." Het verhaal ging dat enkele achterblijvers zelfs zijn teruggekeerd naar
Holland, teiwijl weer anderen bleven om het gebied te bebouwen, zij het als
Engelse onderdanen.
Er zijn er die geloven dat Carr zich afreageerde op Plockhoys mensen, omdat ze
werden beschouwd als vijanden van de kroon en werden geassocieerd met de
gehate Levellers (radicalen uit de 17de eeuw in Engeland) en andere utopisten,
waarmee Plockhoy tijdens zijn verblijf in Londen bevriend was geraakt. In Carrs
ogen waren zij een stel rare snuiters en oproerige gekken. Zijn missie om hen uit
te roeien was slechts een uitwerking van de toen de gangbare politiek in
Engeland. Om dit doel te bereiken deed hij meer dan waartoe zijn plicht hem
riep.
De sheriff van Nieuw-Amstel. Van Sweringen, merkte destijds op dat Carr er bijna
in slaagde "de geschokte gemeenschap van Plockhoy tot de grond toe te ver
woesten" en in wezen van de bladzijden van het nageslacht te wissen.
Ach, er waren geen journalisten of fotografen aanwezig om deze tragedie vast te
leggen. En er is zo weinig meer dat ons herinnert aan deze trotse man die is
beroofd van zijn kolonie, zijn land en zijn doel. Toch overleefde Plockhoy en
dook hij samen met zijn vrouw op miraculeuze wijze dertig jaar later in het
Mennonitische Germantown in Pennsylvania, opnieuw op, blind en berooid.
Zierikzee
Wie was Plockhoy en hoe kwam hij in de Nieuwe Wereld terecht als leider van
een gemeenschap die zich wijdde aan het lenigen van nood en het verkleinen
van de sociale ongelijkheid?
Plockhoy werd omstreeks 1625 in Zierikzee geboren, hoewel we niet exact
weten wanneer. Zierikzee is nu een havenstadje met 10.000 inwoners, gelegen in
het hart van de Nederlandse delta. Het werd een van Zeelands "ronde" steden.
Tot op de dag van vandaag wordt de stad omgeven door de restanten van de
14de eeuwse verdedigingswerken met een gracht.
23
