We zouden het zelf niet beter kunnen formuleren
Willen wij als terreinbeheerders weten of onze inspanningen effect hebben, dan moeten de
doelstellingen per terrein helder zijn vastgelegd. Dan moet de uitgangssituatie zijn
beschreven, evenals de gewenste situatie in de toekomst. Vervolgens is het dan mogelijk om
via een systeem van interne kwaliteitsbeoordeling, monitoring en evaluatie na te gaan of je
zinvol bezig bent. Ons produkt wordt meetbaar
Naar de toekomst toe kan het weidevogelonderzoek verdiept worden; o.m. inzake
broedsukses en dichtheden in funktie van het gevoerde beheer (begreppelde percelen). Dit kan
evenwel ten vroegste over een paar jaar. Enerzijds omdat de komende
baggerwerkzaamheden het weidegebied ook nog in het voorjaar van 1999 zullen treffen en
anderzijds omdat bodem, vegetatie en waterpeil nog naar een zeker ‘dynamisch evenwicht’
aan het zoeken zijn. We zijn zeker bereid in te schakelen in een (provinciaal) Zeeuws
Weidevogelmeetnet, zoals reeds in andere provincies is geschied (Teunissen 1998).
Ill Er was niet alleen onderzoek naar weidevogels, ook andere soorten werden gemonitord;
al zijn ze dan geen aandachtssoort. We denken hier bijvoorbeeld aan Matkop en Grote Bonte
Specht. Vandaar dat het aantal territoria van deze twee soorten toch in de globale soortenlijst
is vermeld. Van andere soorten zoals bijvoorbeeld Fazant, Merel, Koolmees e.d. zijn slechts
de exacte aantallen bekend voor zover ze in de proefvlakken BMP-A voorkwamen. Wanneer
die soorten ook buiten de proefvlakken voorkwamen werden ze niet gemonitord. De
vermelding ‘ja’ in de globale lijst verwijst dus naar het feit dat het exacte aantal territoria voor
het ganse Canisvliet niet (meer) bekend is. Hieronder volgt een selectie van een aantal soorten
waaraan een korte bespreking wordt gewijd.
Er zijn dus meerdere parameters te hanteren elk met hun eigen kwalitatief gewicht. Dat maakt
dus meerdere ‘wegingen’ en meerde evaluaties van de graslandgebieden in Canisvliet mogelijk
En dit enkel voor het moeilijk te hanteren begrip “weidebroedvogelsoort”
Er dient dus best van waarderingsnormen voor weidevogels te worden vertrokken bij het
formuleren van antwoorden op vragen naar de natuurwaarden van Canisvliet.
Laat ons daarbij ook niet uit het oog verliezen dat het hier om zeer dynamische (natuurlijke)
processen gaat. Het geschetste beeld is slechts dat van 1998
In de Delta blijft Midden- en Oost-Zeeuws-Vlaanderen het bolwerk van de Fuut (Vergeer et
al. 1994). Canisvliet blijft daaraan een bescheiden bijdrage leveren, dit jaar met (slechts) 3
territoria. De Grauwe Gans blijft het verder goed doen. Dit jaar waren er 5 broedgevallen met
alles samen 27 jongen. Deze soort is een belangrijke indicator voor wat betreft de
natuurontwikkeling in Canisvliet. De terugkeer van deze soort als broedvogel sinds 1996 wijst
er op dat op een aantal plaatsen in Canisvliet het moerasbiotoop zich op een natuurlijke wijze
aan het ontwikkelen is (Lebret et al. s.d
De Canadese Gans was opnieuw broedvogel met twee koppels. Er waren twee en drie jongen.
Deze gans doet het ook landelijk steeds beter, zowel in Nederland als in Vlaanderen (Lensink
1996; Kuijken et al. 1997). In Canisvliet vonden wij een nest van de Canadese Gans op amper
Komt daar nog bij dat een evaluatie slechts kan gebeuren wanneer er doelstellingen en
indicatoren geformuleerd zijn. Hier ligt de bal in het kamp van de eigenaar/beheerder, in casu
Staatsbosbeheer. Graag citeren wij hier staatsbosbeheerdirecteur Maarten Brabers
3443 U 132
