Welk kind zal ooit vergeten speelgoed te hebben gekregen van prinses Juliana? Zeker niet de kinderen van Westkapelle. Foto hieronderPrinses Juliana onderhoudt zich met den burgemeester van Westkapelle. Twee kinderen in plaat selijke kleederdracht hebben zoo juist bloemen aangeboden. Kranige Zeeuwen hebben zich direct na hun bevrijding als vrijwilligers der Koninklijke Nederlandschè Marine gemeld. De Koningin inspecteert te Vlissingen eenige reeds geüniformeerde groepen. 7PrtPTnr,TTT «flOT een zege-, een triomftocht werd het I bezoek van H M de Koningin aan bevrijd JL Zeeland in Maart 1945. Door" West- en Oost-Zeeuwsch-Vlaanderen ging het naar Walcheren. Waar auto en boot niet volstonden om haar te vervoeren, besteeg zij onvervaard de ongemakkelijke Dukw, om dwars door de inundaties de omspoelde dorpen te bezoeken. Het meest schokkende mo ment beleefde zij, naar zij later aan den Commissaris der Koningin meedeelde, te Westkapelle. Op het oogenblik, dat zij het platgebombar deerde dorp verliet, zongen de honderden Westkappelaars staande tusschen de puinhoopen, als bij ingeving, hard als glas het koninklijke Wilhelmus. Vol emotie werd ook de ontvangst van het zwaarbeschadigde en fel-omstre- den Vlissingen, de eenige stad in Zeeland, waar én verzetslieden én burgers aan de zijde der geallieerden hebben gevochten tegen de overweldigers; de stad ook, waar de meeste burgers vielen, de Zeeuwsche stad met het grootste getal marine-mannen in geallieerden dienst. Officieel van aard was het bezoek aan Zeelands hoofdstad, waar de begroe ting van autoriteiten en burgers plaats had in het Gerechtsgebouw enH.M. recht uit het hart woorden sprak, bedoeld voor geheel ons gewest. ,,Na bijna vijf jaar gescheiden te zijn geweest, reikten wij elkander de hand, zien elkander van aangezicht tot aangezicht, in diepe bewogenheid over al het geen over u en door uw leven is heengegaan. Gij kunt u moeilijk de ontroering voorstellen, dfe zich bij deze hereeniging met u van mij meester maakt." Overal waar H.M. kwam, ging in de eerste plaats haar deelneming en belangstelling uit naar de betrekkingen der gevallenen en de leden der verzetsgroepen; toonde zij een welhaast moederlijke bezorgdheid voor de vrouwen en kinderen van de mannen, die hun leven gaven of waagden voor onze vrijheid. Er zijn wel uitbundiger koninklijke bezoeken aan Zeeland geweest, maar nimmer blijder en meer ontroerend. v 1huYo. Overal 0 toeschouwer*, DeKoniWP^ soms waar het zeewater hoog stond

Tijdschriftenbank Zeeland

Luctor et Emergo | 1946 | | pagina 39