fit
jOVJ
knuijt
mode
Maison
Van Dalen
SAffi STEPILLV
BERGERlEl
Dl
CANIA
O
sjffiunnr
van der XJöTSt
i
D
E
L
IJ
N
E
N
V
A
N
D
E
NIEUWE ZOMERMODE
ELVI CLUB
LOUIS LONDON'
WALSTRAAT 95, VLISSINGEN
TEL. 01184-11544
Chi
straatfestival
Eddie Campbell
Batida
Teardrops and Memory
Ruben Salas en zijn orkest
advertentie
VOOR DE BETERE MANNENMODE
St. Jacobsstraat 10 - 4381 EL Vlissingen - Tel. 1 93 37
Wolstraat 97, Vlissingen. Tel.(01184) 12880
48fflfflzomer
I zomer 49
Eddy Campbell
sings the blues
experimentele, muzikale wandeling door oerwoud
Het klinkt niet bepaald Nederlands, het geluid van
deze Rotterdamse groep. Een optreden van Chi is
een combinatie van tapes, levende muziek, video en
dia's. De beelden zijn abstract en de natuur is de
voornaamste inspiratiebron. In het blad Vinyl wordt
de muziek omschreven als een tocht door een klam
salsa
Ruben Salas uit Amsterdam mag zich de eerste
salsa-componist van Nederland noemen. Salas, af
komstig uit het hart van salsa-land Puerto Rico,
verhuisde in de jaren zeventig naar New York waar
hij zijn muzikale vorming verbreedde door in meer
orkesten tegelijk te spelen, onder meer in het beken
de Conjuncto Classico. Zakelijk denkende mensen
haalden hem naar Nederland, Amsterdam, waar hij
snel aardde. Ook hier speelde hij in een serie
groepen voordat hij een eigen orkest begon, met als
basis de eigen'composities. Het zijn allemaal puike
instrumentalisten die samen een vulkanische eenheid
vormen.
blues uit Chicago
Als de twaalfjarige Eddie Campbell de legendarische
blues-zanger Muddy Waters ontmoet is hij verloren
voor deze muziek van de melancholie. In zijn lange
carrière speelde hij met onder meer Howlin' Wolf,
Koko Taylor, Otis Rush, Little Walter, Jimmy Reed.
De nu 47-jarige Campbell maakte vele elpees. Tij- v
dens een toernee door Europa in 1979 met de
American Blues Legends stal hij de show met zijn
act. Hij slaat er geen munt uit, hij verdwijnt om pas in
1984 weer op te duiken in Londen. Een Engelse
platenmaatschappij organiseert een toernee door
Nederland en laat een plaat opnemen: de blues is
weer commercieel aantrekkelijk.
Braziliaanse muziek, geboren uit jazz en funk
Batida (Portugees, spreek uit batsjieda) betekent
onder meer ritme, slag of schok; je kunt bij deze
groep dus op ritme rekenen. Vaak is de rijke ritme
sectie belangrijker dan de zang en instrumentale
inbreng. Vooral wat de percussionist Nippy Noya
klaarmaakt is fabelachtig. Handtrommels, timbales,
een soort rommelpot die guicha heet, rammelaars,
het snorhout (een langwerpig stuk hout aan een
koord dat door rondslingeren geluid maakt), ver
schillende klokken, bellen en ander rinkelwerk, ze
I komen allemaal aan bod en op een goeie manier.
Noya is een veelgevraagd percussionist, hij speelde
onder meer met Massada, Eric Burdon, Hans Dulfer
en Stan Getz. Oprichtster is zangeres José Koning.
Als stewardess woonde ze een tijd in Brazilië en
vloog in Zuid-Amerika. De muziek heeft haar niet
meer losgelaten en terug in Nederland begon ze met
Batida die met zijn warme muziek de herinnering aan
dat enorm grote land levend houdt. Naast deze
zangeres zijn bandleden: Toon Roos (saxofoon),
Karei Boehlee (piano en synthesizer), Lené te
Voortwis (basgitaar) en Gerard Jelies (slagwerk).
Optredens op radio en t.v. zijn sinds 1983 gewoon
geworden voor Batida.
hele oude rock
Muziek uit de tijd dat je een half uur met water en kam
bezig was om de kuif in orde te krijgen en de
petticoatjujst te doen 'staan'. Niks nieuws natuurlijk,
want ook nu staat het jongvolkje lang voor despiegel
om details in orde te krijgen die buitenstaanders
volledig ontgaan. De muziek: een beetje Buddy
Holly,tikkeltje Roy Orbison en wat Elvis Presley.
Hollandse makelij.
Batida, Braziliaanse
funk en jazz
zijde bewegen hoog in de lucht op de wind, aldus
voortdurend van vorm veranderend. Niets blijft defi
nitief hetzelfde in dit windballet. Op de grond zijn
vormen van zijde, plastic, bamboe te zien. De spelers
zingen, dansen en bezigen voornamelijk de taal van
het lichaam. Het sprookje wordt deels overdag, deels
's nachts gespeeld. De ingrediënten komen van hein
de en ver dichtbij. De klanken van gongen en klokken
doen denken aan Indonesische Gamelan-muziek.
De gebruikte maskers herinneren aan die van Bali,
de blauwe dansers lijken Chinees. Veel kleur over
dag en althans op foto's, fraaie lichteffecten 's
nachts.
