straatfestival
Dana Gillespie
The Electric Bluebirds
Galileo's Left Wing
straatfestival
Moonlight Dance Orchestra
Bloolips
Tango-orkest El Choclo
50 rTliTlzomer
regenwoud op een of ander Indisch eiland. 'De reis
begint koel met aarzelende melodieuze lagen van
onder meer fluit, percussie en synthesizer. Before
the mountain horen ze de eerste gamelan klinken,
terwijl in Hopi de eerste gesprekken met inlanders
plaatsvinden.' Muziek om naar te luisteren vooral,
gemaakt door Manyo van Oosterom (toetsen, gitaar,
fluit, percussie) die in The Frog en het Paleis van
Boem speelde, Koos Derwort (blaasinstrumenten),
Willem Cramer (toetsen, computerprogramma's, gi
taar en percussie) die in Dojoji en Nieuw Hip Stilen
speelde, Fyko van Leeuwen (video en dia's), Jurgen
Brouwer (geluid) en Michel Banabila (toetsen, bas,
fluit en percussie).
blues, rock, pop
Een veelzijdig talent uit Engeland met een respecta
bele carrière achter de rug: negen elpees met voor
namelijk zelf geschreven muziek; musicals als Othel
lo, Jesus Christ Superstar (de rol van Maria Magda-
lena), Tommy van The Who, Cora (een musical voor
één vrouw, ze speelde het op het Edinburgh Festival
in 1983); toneelrollen bij onder meer het Nationaal
Theater in Londen; vele optredens op t.v. en tenslotte
een reeks films (The lost continent, Parker van
regisseur Jim Goddard en Scrubbers van MaiZetter-
ling om er een paar te noemen).
blue grass, tex-mex, cajun, allegaartje
Dit electrische vijftal komt uit het Londense clubcir
cuit. De bezetting is nogal ongewoon: akoestische
gitaar, bas, drums, accordeon en viool ofwel fiddle.
Die fiddle en de trekzak dragen het geluid van The
Electric Bluebirds. Tot de mogelijkheden behoren
muziekstijlen als cajun, zydeco, tex-mex, rhythm
and blues, blue grass en meestal gaat dat allemaal
door elkaar en wordt het op de een of andere manier
een geheel.
Arabische funk
Jazz-achtige, frisse bewerkingen van voornamelijk
Turkse en Noordafrikaanse melodieën, afgewisseld
met niet alledaags in onze oren klinkende eigen
composities, afkomstig van volbloed Belgen. Luk
Mishalle, de saxofonist of beter multi-jnstrumenta-
list was overal en speelde in veel situaties met veel
verschillende groepen: het Engelse Theatre of Sha
dows, de Nederlandse Dogtroep en Sint Juttemis,
met Steve Beresford, bij het Nieuw Vlaams Theater,
hij maakte avant-garde muziek bij de Studio voor
Experimentele Muziek enzovoorts. Jean Demey had
zowat de helft van de wereld gezien toen hij, terug in
België, begon met een project dat bekende Belgi
sche jazzmusici en bekende dichters bijeenbracht.
Rest nog drummer Ron van Eycken en gitarist Danny
de Cort.
romantiek van voor de oorlog
Voor de ouderen een herinnering en voor de jonge
ren misschien wel een ontdekking: het zacht swin
gende romantische samenspel tussen ritme, saxen
en ander koperwerk en zwoele zang.
travestietentheater uit Londen
Een flitsende flikkershow van zes Engelse heren
onder de titel: Living Leg-ends. Meer informatie is
helaas niet voorhanden.
Oorspronkelijk is de tangomuziek de muziek van de
zelfkant in de grote Argentijnse steden. In de hoeren
wijken en de kroegen ontstonden ritmische klanken en
de dans die voor een groot deel bestond uit het
nabootsen van paarbewegingen. De rauwe muziek van
het einde van de vorige eeuw werd gepolijster, de
composities geraffineerder en de dans groeide mee.
Het sensuele bleef het kenmerk van de dans. Met
Malando (de Nederlander Maasland) werd de tango
glad en commercieel. Nu maakt de tango een nieuwe
bloeiperiode door: in trendgevoelige steden verrezen
tangosalons, in Paradiso en muziekcentrum Vreden-
burg klinken tangofestivals met danswedstrijden, fo
ook op de Boulevard of Broken Dreams en Straatfesti
val. Óp het Vlissingse Straatfestival kan iedereen
rekenen op het klassieke orkest met de klassieke
instrumenten. Een wijze les van de tangomeester Juan
Tajes: de tango dans je langzaam en naar binnen
gekeerd. Alsof je het hele leven nog voor je hebt.
zomer 51
