Maarten Aalbregtse, streekkenner van
westelijk Zeeuws-Vlaanderen bij uit
stek, schrijft in zijn boek Kezanse
Kost op bladzij 138 dat kleinkinderen
reeds op Oudejaarsdag naar hun groot
ouders gingen en daar bleven over
nachten. Ze zongen dan op Nieuwjaars
morgen
'n Luusje in 'n vlootje,
zaot'n op een straotje;
ze riep'n paor om paor
mèrg'n is 't nieuwe jaor.
Aalbregtse schrijft verder over het
werkvolk, dat zijn 'wèns'n dee in de
Nieuwjaorsmaond'Zij die kwamen om
iets te 'kriehen' zeiden:
"k Wéns je vee zeeg'n in 't nieuwe
jaor, in vee hezonde daoh'n binn'n
't jaor, dajje lank mag leev'n in zao-
lig mag sterven in 't keunikriek in
den 'emel mag èrv'n.'
Dan volgt een ondeugend stukje van
de dorpsjeugd, die luidruchtig rammel
de met de 'rienge' (ring van de deur)
of met de 'deurklienke'want er was
toen geen bel en een deurklopper was
een zeldzaamheid in het Land van Cad-
zand. Wanneer dan de 'vrouwe' voor
de jeugd niet al te scheutig voor de
dag kwam, dan kreeg zij als wens:
"k Wéns je di.
'k Wéns je da.
'k Wéns j'n hrööte bobbel op je hat
in êên op je buuk,
dajje voorover stuukt.'
R. W.
In het Land van Hulst was men nogal
beperkt in de nieuwjaarswensen. Al
gemeen gebruikelijk was het natuur
lijk om 'zalig (zaolug) nievejaor' te
wensen in plaats van gelukkig.
Ed Steijns en George Sponselee kwamen
wat de echt karakteristieke wensen
betreft niet verder dan:
"n Zaolug nievejaor, 'n hoeje gezond-
'eid an al wa wenseluk is.'
'Vansgelijken'was meestal het geijkte
antwoord.
Een kinderrijmpje was:
Nievejaorken zoete,
't verken vier voete
vier voeten en êênen stjèrt
is da gêênen nievejaor wjèrd?
Met die nievejaor werd dan (bij voor
keur) geld bedoeld, maar het mochten
ook mindere gaven zijn als 'n koeks-
ken, n'n kokien of n'n appel of 'n pjèr
maor da was dan vaneigen, deur d'n
band genomen, n'n braoker en die wao-
ren zóó 'ard as ne kai!
G.S.
Auteur 'Een Zeeuw bluuft een Zeeuw'
In Nehalennia 81 drukten we het ge
dicht 'Een Zeeuw bluuft een Zeeuw'
van een onbekende auteur af. Die auteur
is inmiddels bekend. Mevr. Blaas (Tin)
attendeerde ons er op dat het gedicht
geschreven werd door mevr. L.N. Huis-
man-Griep (Zeeuwse vertelseltjes, 2e
dr. 1965).
J.A.O.-L.
Ierseke of Yerseke
N.a.v. de spelling van Yerseke als
Ierseke in het Woordenboek der Zeeuw-
se Dialecten deelt dhr. Joh. de Dreu
(Nss) ons mee:
'In 1938 heeft er een pennenstrijd ge
woed tussen het ministerie enerzijds
en B&W van Yerseke anderzijds over
de juiste schrijfwijze van deze plaats
naam. Na veel geschrijf is de volgende
schrijfwijze vastgesteld: "YERSEKE".'
Om iedereen daarvan te doordringen
is door de gemeente Yerseke, aldus
dhr. De Dreu, op alle poststukken
een sticker geplakt met de tekst:
'Gebruikt U voortaan s.v.p. overal
uitsluitend den officieelen naam
YERSEKE.'
J.J.B.K.
