daarna een geheel nieuw landschap
dat nog menigmaal van aanblik zou
veranderen. Uiteindelijk ging de mens
er zich mee bemoeien en die maakte
er, geholpen door de zee, de vrucht
bare polders die we nu hebben.
Zeebodem
Al dwalend op De Kauter is het moei
lijk zich voor te stellen, dat u op
een vroegere zeebodem loopt. Eens
maakte de heuvel deel uit van een
unieke combinatie.
Door de ligging in een overwegend
kleigebied ligt het voor de hand dat
de bevolking zich al sinds mensenheu
genis bezig heeft gehouden met het
uitzanden. Doordat de heuvel bezaaid
ligt met vroegere groeven - zandgela-
gen genoemd - werd deze wel eens
vergeleken met een molshoop, vandaar
de bijnaam 'kautermollen' voor de
inwoners van Nieuw-Namen. Het ietwat
Jonge zeeafzettingen in het Verdronken Land van Saeftinghe.
uitgestrekte zandwadvlakte onderhe
vig aan eb en vloed. Eeuwenlang werd
laag na laag afgezet, werden schelpen
en andere weekdieren neergevlijd
en bedekt. In het Verdronken Land
van Saeftinghe op 'n afstand van
enkele kilometers van hier kunt u
in de allerjongste zeeafzetting nu
nog mooi zien hoe op deze manier
een landschap uit zee ontstaat. Op
De Kauter ziet u het alleroudste land
schap van Zeeuwsch-Vlaanderen
een verschil van enkele millioenen
jaren maar in afstand vlakbij; een
'vastige' zand was buitengewoon ge
schikt voor wegenbouw en onze Kauter
mollen zagen daar wel brood in. Ook
de 'crag', een laag verkit schelpen
gruis, wist men op z'n waarde te
schatten. Het werd gebruikt om paad
jes en 'wegen' in het dorp te verhar
den en de boeren strooiden het op
kalkarme kleiakkers.
Resten van een walvis
Ongeveer halverwege de negentiende
eeuw raakte. De Kauter bekend bij
onze wetenschappers. Gewag werd
22
