In het oude kerkje stond 250 jaar de oude
doopvont.
Meestal vervaardigd van Bentheimer zandsteen, zowel haar bak als voet zeskantig, versierd met
enkele holle en bolle lijsten, kreeg de doopvont een plaats in de buurt van de ingang. Na de
Hervorming kregen de doopvonten een plaats in de zogenaamde dooptuin, een door een hek
omgeven ruimte bij de preekstoel. In de Nederlands Hervormde Kerk te 's-Gravenpolder werd de
doopvont na de restauratie aan de voet van de trap naar de preekstoel geplaatst.
Ook in Schore was de plaats van de doopvont oorspronkelijk bij de ingang onder de toren.
Waarschijnlijk is deze daar altijd blijven staan; volgens de beschrijving van Binsbergen bevond de
vont zich in 1845 immers nog bij de ingang van de kerk onder de toren.
Omstreeks 1875 werd de doopvont uit de kerk verwijderd en kreeg deze een plaats op het hof van
de familie Glerum. Via een zwervend bestaan langs diverse plaatsen in Schore, kwam het object
uiteindelijk terecht als bloembak bij een restaurant in Halsteren, eigendom van nazaten van de
familie Glerum. Toch waren de mensen uit Schore kennelijk gehecht aan hun oude bezit, want in
1925 zijn door de kerkenraad pogingen ondernomen om de oude doopvont weer op zijn oude plaats
te doen terugkeren. Deze pogingen zijn helaas mislukt. Pas in 2004 slaagde men erin door
bemiddeling van mw. Lindenbergh, ook een nazaat van de Glerums, de doopvont weer in het bezit
te krijgen van de kerkelijke gemeenschap. Uiteraard was vooral de kerkvoogdij daar zeer erkentelijk
voor!
Een feestelijke dag was het, aldus de kerkvoogdij, toen we met enkele gemeenteleden de doopvont
in Halsteren mochten ophalen. Het bleek ook een hele onderneming, want de doopvont is loodzwaar
(ongeveer 500 kg), maar met behulp van de kraan van Jaap Sanderse was het zo voor elkaar. In de
loop der jaren was de staat van de doopvont door de wisselende weersinvloeden erg verslechterd:
24
