'72
Aflevering 162 winter 2008
Jozef gieng op pad. Ie bleef lang weg en Meria wier a 'n bitje ongerust.
Zo'n vreemde stad, je weet ma nooit. Nae 'n poos kwam n'd'r an. "Aolles
vol", zei t'en. "mar me kun trechte in een schure achter 'n café. Me gaen es
kieke."
't Was we nie vee, mar mee 'n bitje 'andigheid, strooi en wat dekens
maekten ze er toch nog wa van. Nae nog wa ge'ete te ebben, gienge ze mar
es probere wat te slaepen. In de varte oorden ze het geroezemoes van de
stad en van 't café an de voorkant.
Nae 'n uurtje miek Meria Jozef wakker.
"k Geloave at da kind gae komme" steunde ze, 'k E zovee piene en m'n
water is gebroke" Mee 'n noodgang vloog Jozef uit het strooi en gieng
gauw nae 't café en kwam 'n 'n stuitje later terug mee twee vrouwen die a
doeken en waerm waeter bie d'r oade. En ja hoor, nae nog 'n stuit wier d'r
n' jongetje gebore. In de voerbak wier d'r een soort wiegje gemaekt. 'Ie wier
gewasse en angekleed en Meria zei nog "Toch goed a'k luren en rompertjes
ebbe meegenome". Ze was stik bliëe mee 't ventje en Jozef was ok a zo
groas as 'n bezem.
Noe ware 'n ende buuten Bethlehem
schaep'erders mee d'r schaepen in t'veld.
De schaepen ware bie mekaore in 'n soort
van tuun opgeslote en de 'erders laege te
slaepen in een kotje.
Dat was me 'n zootje ongeregeld. De baes
dat was 'n Belg. Pol eetten die. Eigenluk
eetten die Hypoliet, ma da vonde ze te
moeiluk. Dan was 't er nog een Pool, Lech
en een uut de buurte die a Ahmed eetten.
D'n vierden was Jewannes. Die zat net op
wacht bie 'n vuurtje da a ze stookten om
te koken en om de wilde beesten uut de
buurte te ouwen. De rest sliep.
Winter in Zêêland Aneens was t'er een berg licht en bewegieng an de lucht. Jewannes schrok
(foto: Rinus z'n eigen te boste.
Willemsen). Mit staet er 'n vint bie z'n mee vleugels op z'n rik. "Wees nie benauwd, ik
brienge je groot nieuws" zei die vint. "Ginter in de stad is 't er daenet 'n
kind gebore, die a julder Leider en Koning za woare. Gae ter dus mar es nae
toe en gaet 'm mar es bekieke. Ie is geboren in 'n stal en dae boven stae 'n
grote sterre En weg was 'n. D'r vloge d'r nog 'n berg deur de lucht en die
zonge aollemaele van vrede en zo. Toen wier 't wee stille. Jewannes was
uut een en aol. Vlug maekten ie Pol wakker. Die geloofden d'r eerst niks
van.
"Gai ebt zeker a mainen trapiest gezete 'k Em ao gezeed dar mee uw
pollen af te blaiven, anders breek allebai uw pooten. En dabai komt da gai
'n groaten fantast zijt
Mar nae 'n poos argumentere en het feit dat er inderdaed 'n grote sterre
boven de stad stong mee precies 'n straele nae benee, brocht Pol d'r toe
om te zeggen da ze zoue gaen kieke.
