Aflevering 162 winter 2008
slag zei t'n êên woord van dit vesje:
Olleke, bollke, rube solleke, olleke, bolleke, knol.
Die "Knol" hieng stik ard, ma dae stieng tehenover dat tie vuust "af" was
in nie mêê opgeouwe oefden t'öóren. Wie att'r as lesten nog mi êên of
allebaaie z'n vuusten stieng, die "wass'n".
's Vesj'ad as biekommend voordêêl dajje mi tie letterhrepen noh a es kon
smokkele zodat je vriendje "af" was of op wie ajje de pik ad "'m was
Dan gaat Hans Uyl (Tholen) nog verder met:
Iene, miene, mutte,
Tien pond hrutte,
Tien pond kaes,
Iene miene mutte
Is de baes.
(In at dat noe nie hoed uutkwam, wier t'r nog wat achteran hezeid):
Ie, wie, waoi, weg,
Stof waoi hauw weg.
Wae nae toe
Nae de bonte koe.
De bonte koe draeg döres,
Kerreken draehen tööres,
Tööres draehen klokken,
Kindje mag nie jokken.
Rinus van Langeraad (invuller voor Oosterland) herinnert zich nog een
schoon vèsje dat hier volgt:
Vrouw Daolebout, wat ei je dikke kieten (2x)
Da kom van aol dat moppedêëg,
Daerom loap jie jeschoenen schêêf.
Vrouw Daolebout, wat ei je dikke kieten.
Rinus Willemsen
