Aflevering 182 winter 2013
Och scheepje drijft toch heen ick sal my onderwinden,
U roer te vatten aen, en stieren voor de winden
Nae huys, nae 'tmeysse toe: soo stae ick dan en mael;
Maer wat ist? te vergheefs is dat dan altemael.
Dit is niet te vergheefs dat ick jou mach aenschouwen,
Martijntje, die ick hou de schoonste van ons Schouwen,
Dat ickje noch ghesont en wel te passe sie [in welstand],
En my mach voughen weer, als vooren, by jou sye,
En kussen uwen mont. Martijntje. Bey soet, bey hola [wacht even] Steven,
Je mijd [ontziet] mijn half-cleet [borstlap, beuk] niet, al heb ick corts [zo
net] ghesteven
En roos-ghewijs gheleyt? gaet recht en op je leen [benen],
Nou Steven allenoech. Men moet sus [zo] by de wegen
Niet mallen, jy en cont gheen dingen overwegen.
Je weet dat onder mijn ghespelen [vriendinnen] vele zijn
Veel bitterder dan gailveel suerder als azijn,
Daer isser al nae 'thoot [die halen zich allerlei dingen in het hoofd]; soo sy
maer yet vernemen,
Sy sullen my terstonts wel op de hoorens nemen [over de hekel halen],
Daerom gaet op jou leen. Steven. Martijntje, dat jou hart
Niet waer soo kout als ijs, off uytter maten hart,
Al dese soeticheyt sou jy my al vergheven;
Dit kusken dat ick jou uyt liefde wilde gheven
Sou jy in danck ontfaen, en toonen niet te min
My noch al meerder gonst om dat ick u bemin.
Off ist jou in de wech [zit het je dwars] dat ick rechts uyt den schepe,
Jae qualick noch aen lant, wat vreuchden heb gheschepe
In u ghesicht, en dat ick vuyl en onghedaen [morsig],
Begrommelt [besmeurd], stijf van 'tleer, u vrientschap heb ghedaen?
Gheeft my daer van geen schuitAl quaem ick rechts van 't kaken
Beharingt en bebloet, als ick maer dese kaken,
Als ick maer eens besaech hoe knap jou lichaem stont,
Ick vlooch u om den hals, en custen u terstont.
Martijntje. Bey hou Steven,
Wat meenje dat ick ben soo hart as jou schips steven?
Dat ick alleen van hout off yser ben ghemaeckt,
Dat my dan niemants comst off by-zijn en vermaeckt?
Neen neen ick dinck en swijgh, en wilt het my vergheven,
Mijn hert sou jou voor al wel voordeel willen gheven,
Maer weet je wat ick vrees, den aen-caep [aangapen] van de lien,
Die niet een bete vreucht van ons en connen lyen.
En daerom cort en goet, gaet heen, 'tsou hier niet dooghen
dat jy sus by my gingt, ick wilt oock niet ghedooghen.
Comt liever t'avont eens, dan is elck Catjen grau,
Maer comt oock niet te vroech, off anders crijghj' een grau
Steven. Martijntje jou alsoo nadient aldus moet wesen,
Ick neem mijn sticken op [ik ga er van door], ick sie wel aen je wesen,
Indien ick jou nu niet van stonden aen verlaet,
J'en liet my flos [aanstonds] niet in, al waeret noch soo laet.
