m vong ik Frans hêêl leuk, vooral in d'n tied dat Panhuizen 'n bee'ie méns
Aflevering 182 winter 2013
wier, gezellig zelfs. Dat was in de éérste klasse wel aors. Toe hao m'n les
van de heer Lammers, 'n al wat ouweren heer mit 'n klein snorre'ie in 'n
gouwe brille'ie. Hie kwam uut Bèrgen op Zoom in weunende op kaemers
in de Hobbemastraete. Hie was uuze klasselêraer mar ik hè nööit 'n
persoonlijk woord uut z'n mond ehöörd. Met Sinterklaos hao m'n dus
bie hie 'pakjesuure'. D'r waere briefies etrokke in laet ik noe hie trekke! 'n
Doosje hereneusdoeken hè 'k toe mar voor z'n ekocht. 'n Gedichtje hè 'k
mar niet emaekt. In de les hè 'k 'n d'r laeter nog wel 'n kêêr z'n neuze in
zieje snute. As ik tegenwoordig iemend mit 'n Ipod mit twee van de drae'ies
nae z'n óren zieje, mot ik nog altied an Lammers dienke. Die was daof in hie
hao 'n 'pre-historische' höörapperaat. In 't borstzakkie van z'n colbert zat
'n gróte platte Zwarte Katbatterieje in dêêrvandaen liejpe twéé drae'ies na
z'n öören, ongeveer as bie zö'n Ipod tegenwoordig. Dat 'n daof was leiende
soms wel tot komische situaties. Op 'n kêêr zatte m'n 'n thema te maekene
in d'n ouwen heer was wat weig'esoesd in hao niet goewd méér in de gaten
wat 'r allemaele beurende. Op 'n gegeve moment begon Diny Kosten, die
an de kant van de raemen zat, mit d'r vienger nae boven te zwaoiene om
de andacht te trekkene. Pas nae wat harde uh-uh-geluujen hao 'n 't deur in
ontstieng de volgende dialoog:
'Ja, goed, zeg het maar.'
'Meneer, mag ik alstublieft naar het toilet?'
In op 'n plechtige tóöne:
'Ja goed, doe het raam maar dicht.'
Aok Duuts vong ik heel leuk. Dat krege m'n van de heer Smits, héél goewd.
Ik zat bie Duuts naest Peter Legierse in we maekende d'r alletwêê 'n sport
van om zóó haog meugelijke ciefers te haelene. In dat lukkende mêêstal.
Iengels vong 'k stikken minder. De spellieng dêêrvan stong zóó vaorde of
van de uutspraek. In dan die beurten an 't begin van de les voor 't bord!
Je stieng dan soms letterlijk voor gek. Bie alle taelen die je toe lêërende
wier d'r eigelijk hêêl weinig an spreekvaerdigheid edae. 't Was allêêne mar
schriftelijk vertaele, thema's maeke in woord'ies in idioom overhóóre. Dat is
tegenwoordig wel aors.
Ik hao toe nööit kunne dienke dat ik óóit nog 's Nederlans zou góö studere.
Want aok dat vak vong ik vréselijk. Dat zal aok wel an de lêraer elege
hè, zo weinig inspirerend. Het leek wel of die altied kwaed was. Hie gaf
altied les op zö'n ruzietööne. Aok die man is nog uuze mentor eweest,
mar 'pakkiesuure' mit Sinterklaos, dêêr hè m'n mar 'n aore lêraer voor
uut'ezocht: 'n wat leukere vent, de tekenlëraer die uut Braebant kwam
in met zachte g praetende. Als je tekenieng of was in je zei: 'Meneer, ik
ben klaar', dan zei hie: 'Oh, goed, veeg dan de billekes maar schoon.' Die
Sinterklaosvierieng leverende netuurlijk weer 'n woedeaanval op bie uuze
eige 'mentor'; hie voelende z'n eige passeerd. Aok ik bin zelf dêêr etracteerd
op scheldkanonades. Op 'n kêêr hao m'n spreekbeurten, 'n driejtal
lêërliengen in 'n lesuure. Ik zat mien spreekbeurt nog even nae te kiekene
in m'n aardrijkskundeboek. Docht hie dat ik voor 'n aor vak zat te lërene.
Inêêns begon 'n te raezenen in te tierene. Omdat 'n aok nog altied wat
loensend keek, docht ik dat 'n 't tegen 'n aore lêêrlieng tekêêrgieng in gieng
geweun deur. De waereld was te kleine!
In de derde klasse hao m'n bie Nederlans aok klassikaal lezene uut 'n
