Daer is een kindje gebore
Op z'n knietjes zat Jantje op zen stoel, z'n handjes onder z'n ronde kopje in
z'n mondje half ope te luusteren nae ut verhael van opoe. Keesje zat op der
schoat mit z'n duumpje in z'n mond, waarm tegen der angeleund, want opoe
was waarm in vertrouwd.
In as opoe vertelde, dan was je der zellef bie. Dan zag je alles,wat ze zei,voor
je oagen gebeure.
In opoe vertelde: "In toen zagge de herders de sterre boven ut schuurtje
staen in ze hoarden de iengels zienge. Ze liepe hard nae ut schuurtje toe,in
daer lag in den voerbak van de koeien op ut stroa een klein kindje. In dat
was het kindeke Jezus,dat gebore was.In de koeie, die keek der nae, in ut
paerd oak.In ze deeje ut niks. In het kindje z'n moeder stong der oak bie.
De herders viele op der knieën, in ze gienge bidde,net as jule voor je gaet
slaepe. In ut kleine kindje lachte tegen iedereen,in allemaele wazze blieje in
gelokkig, omdat er een kindje gebore was,dat vrede op aerde brienge zou."
Opoe zweeg. Jantje zuchtte hêêl diep onder den indruk. Keesje kroop nog
een beetje korter bie opoe en geeuwde. "Opoe, komt dat kindje nog wel us
vrom bie ons?"
'k Weet ut niet, m'n jongetje,mar ieder jaer mit Korsemisse binne m'n
blieje,omdat 'n gebore is?"
"Is de sterre der oak nog?"
"Zo groat niet,gloaf ik, mar daer bin nog zo'n hoap sterren.
In ze blienke noe zo mai. Mar ik gloave,dat Keesje nae bed mot.Kiek mar,hie
slaept haest.In joe oak, Jan."
"Gae men dan niet nae huus, opoe?"
"Nee,je mag vannacht bie mien bluve slaepe. Je weet toch, dat je moetje een
beetje ziek is.Mareg ochend gae men weer nae der toe."
"Is ze dan weer beter,opoe?"
"Ik hoop ut, m'n jongen.'k hoop ut". Intussen kleide opoe Keesje uut,dee 'n
z'n hansjopje an in brocht un in de bestee,hie merkende ut gin iins,hie sliep
al.Jantje kon zen eige al uuklii.
"Zo,m'n ventje,bid noe mar."
In mit een ernstig smoeltje dee Jantje z'n gebedje:
"Lieve heertje,maek je asjeblieft men moetje beter in
laet dat kindje weer vrom komme. Ame
Opoe gieng weer in huus. Ze liet een klein lichtje an. Zo'n lichtje had opoe
allinig mar.Een glaesje was ut in daerin stong een kort,dik kaersje met as bie
z'n moeder onder ut theepotje as ut Zondag was.Bie opoe stong ut zomar
op taefel.Moai von Jantje ut,hie most der ammar nae kieke.Im hie most oak
ammar dienke an dat kleine
kindje in dat schuurtje in die voerbak van de koeien.
Waerom haelden ze dat noe niet in huus? Waerom brochte ze ut
noe niet bie z'n moeder? Die zou ut nie erg vinde, oor, die had
al een bedje voor z'n neergezet.Hie had het zelf gezieje.Keesje
sliep,mar,Jantje lag te droaien. Zo kon 'n ut lichje van opoe nog
beter zieje. Wat was ut toch moai. Dat kleine kindje, zou dat noe
wel een lichje gehad hoa? Wat had 'n noe an een kroane in an al
die oare diengers,die opoe zei, mar die hie niet omthouwe kon?
O,wat blonk dat lichtje moai.Kiek ut danste op in neer.
Aflevering 182 winter 2013
