Toen Jantje een uurtje laeter bie ut bedje mit ut kleine broertje stong.zag *n wel, dat ut niet ut kindje van 's nachs was. En praete kon ut oak al niet. 't Geef niet, oor, 'k vin je toch wel lief. Je bint toch 'n kerskindje,ee moei?" Moeder keek mit een gelokkig gezicht nae allemaele. "Ja,'t is een kerstkind. In 'k hope, dat ut een goed mens zal worre". "Amen", zei opoe in ze gaf ut kleine wezentje voorzichtig een kosje op z'n kaele kopje. Mevr. D. K. Soldaat-Poortvliet, Goeree-Overflakkee (dit verhaal verscheen eerder in Nehalennia 1979) Mali Mini Mosso Je bint natuurlijk nie goe bie j'n oad, as je tege de Kerst op 'n uutgesturreve bungalowpark mee vakantie gaèt. Mien vraauwe in ik deeje dat, toe m'n d'r tegenop zaège om vó de eêle familie kalkoen te braèje. "M'n ure 'n bungalow en m'n zégge tege niemand waè m'n bin," stelde ik vö. In 't boekingskantoor keke ze wè 'n bitje vrimd op toen wilder in 't cèentrum van de provincie Zeeland 'n bungalow bestelden vö 'n tied da je in de vrieë natuur alleen ma kan huile van van de naèrig-eid. 'n Paèr daègen vö vuufintwintig december reeje wilder 't bungalowpark op. Ma in plaèse van de verwachte eêzaèm-eid troffe m'n daè 'n drukte an van je welste. As 't nie zö koud ewist was, ao m'n oöns in India kunnen waènen. Overa zaège m'n ménsen die bliekens d'r uudskleur uut wermere streken aofkomstig waère dan wilder. Toen m'n oöns meldden bie de receptie, keke die ménsen oöns verwoönderd an. "Ja, ier staèt 't écht," zie de juffrouw. "U eit uusje nummer vuuftiene" "Bin dat aomaè vakantiegangers, die ménsen die ier roöndloape?" vroeg ik an de juffrouw. "Neê, mee uutzonderieng van uus vuuftiene bin aolle bungalow's bezet deü asielzoekers," zei ze. "O, ma daè gaè ik gin weke tussen zitte," protesteerde ik. "'t Spiet mien meneer, ma u bint te laète om te annuleren," zei 't kind mee 'n verdrietige glimlach, 't Was of ze mee oöns meeleefde omda wilder 'n weke tusse de asielzoekers moste deübrienge, U kan natuurlijk naèr uus gaè ma 't gèld kriegt u beslist nie terug.," vervolgde ze. Die ménsen zulle oöns ok vö asielzoekers anzie," jammerde mien vraauwe. Wèneênt méns zei ik kribbig, "ze zie toch zö da m'n bie de autochtonen tuus-oare. M'n reeje toch ma langzaèm 't terrein op, op zoek naè uusje vuuftiene. "In de zomer mot 't ier woöndermoai weze," mérkte mien vraauwe op. De bungalow zag d'r zeer goed uut in zonder de asielzoekers zouwe m'n van meêning iwist da m'n 'n lot uut de loterie ewonnen aode. Toe m'n uutstapten wiere m'n onmiddellijk omriengd deü 'n groate oeveel'eid kinders die aollemaèle van zuud-europese in afrikaanse aofkomst leke. Groetend naè aolle kanten, baènden wilder oöns 'n wegte naè oöns vakantieverbluuf. Omda goeie raad diere was, aèst even diere as de bungalow, besloten m'n d'r van te maèke wat d'r van te maèke viel. We richtten oöns zö gezéllig mogelijk in, Uut de kofferbak toaverde mien vraauwe 'n kunstkerstboam mee 'n twintigtal lichtjes tevoorschien Toen de lichtjes brandden, eên verlichte kerstboam op 'n naèrgeêstig bungalowpark, zag 't er van de butenkant bezie, toch smaèkvol uut. Ik ope dat die ménsen ons gin kwaèd doe," zei mien vraauwe. "'t Bin natuurlijk Aflevering 182 winter 2013

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 2013 | | pagina 58