1 aollemaèle mohammedanen in de aauwe niet van 't kindeke Jezus". Ma niemand viel oöns lastig, zoda m'n ope begonne te kriege da m'n die weke wè deü zouwe komme. De volgende oggent, bie 't begin van 'n dag die zö mogelijk nog donkerder begon dan de vorigen, m'n zaète nog an 't ontbijt,wier d'r zacht op de deüre etikt. Ik stieng op om te kieken, wie d'r was. t'Was 'n klein meisje van oöngeveer vuuf jaèr oud Ze keek mien an, mee 'n paèr brune oagen in n' donker gezichtje. Tegen de kaauwe was t'r 'n kleurige doek om d'r oad eknoapt. "Mali Mini Mosso," zei ze mee 'n vriendelijk stemmetje. "Mini Mosso," antwoordde ik mee 'n breêde glimlach. "Kom binne," 't Kind stapte vriemoedig 't woonvertrek van de bungalow in. "Mali Mini Mosso,' zei ze tegen mien vraauwe. "Wa mo'k terugzègge vroeg mien vraauwe an mien. "Wat je zeit is volslaège onbelangriek," antwoordde ik. "Ma doe 't vooraol eêl vriendelijk. "Dag m'n schatje" zei mien vraauwe. 't Kind verstieng natuurlijk niks van de woarden, ma je kon an d'r gezichtje zie da ze de strekking d'r van begreep. Ongevraègd kroop ze bie mien vraauwe op schoat, in toe ze d'r eige geïnstalleerd ao, strekte ze 'n bruun viengertje uut naè 'n achtergebleve rezientje uut 't krèntebroad. Lus jie ok 'n krènteboter-ammetje vroeg mien vraauwe terwijl ze op 't krèntebroad wees. 't Kind knikte blie "Oei, Oei riep ze, wat betekende asjeblieft of zö-ies. De krènteboter-am besmeerd mee echte roambutter was in 'n mum van tied verdwene in 't ongerige maègje. Mali Mini Mosso liet zich van mien vraauwes schoat aofzakke in liep naè de deure. Vö ze de deure sloot, stak ze d'r andje op. Ze zei opnieuw 'n paèr woarden die wilder nie verstoönde ma zeer goed begrepe. "t Wier ineêns stil in uus. "Wedde da ze terug komt," zei ik. Ik ope 't," zei mien vraauwe. De volgende dag betrapten wilder mekander d'r op da m'n op d'r zaète te wachte. "Gistere om dezen tied was ze d'r a zei mien vraauwe. "Dat geloaf ik nie, antwoordde ik. M'n waère bienaè klaèr mee 't ontbijt toe ze op de deure klopte. Vaarder oefden we over dit onderwèrrep niet te praète, want op dat oagenblik klonk op de deure 't zachte tikje van Mini Mosso. Naèdat ik de deure geopend ao wandelde ze net as de vortige dag rustig naè binnen onder 't uutspreken van d'r vriendelijke groet. Oewel wilder 'n stoel vö d'r klaèr-ezet aode, prefereerde ze mien vraauwes zachte schoat. Terwijl ze d'r krènteboter-ammetje zat te eten in 'n klein kopje thee gebruukte, babbelde ze, ondersteund mee kleine gebaèrtjes van d'r anden in leuke stembugingen. 't Was net of ze oöns kleine ver-aèltjes zat te vertlle. 'n Weke lang was ze daègelijks bie ons te gast. De dag van de kerstaèvend maèkten wilder d'r dudelijk dat d'r vö heur 'n cadeautje onder de kerstboam zou lègge. Dan mos ze wè om zes ure bie oön anwezig weze. Ik trachtte 't uut te lègge mee zes viengers op te steke in op de klokke te 56 Aflevering 182 winter 2013

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 2013 | | pagina 59