1
BU
m
3
Nehalennia zomer 2022 nr. 216
Heuj Rinus,
Groete, Leo
Jaciitplezier en -passie
door Marc C.I.M. Dierick
24
25
Readies van lezers
In januaori 2002 waore m'n vrouw en ik op vekansie in
Zwitserland. Toen was in ongs land net de euro ingevoerd.
Wielle konde in Rotterdam op 't poskantóór geen eurobil-
jette en euromunte kriege voor ongze reis naer Zwitserlangd.
Onze vriend uut Rotterdam, voegde zich daerbie ongs. Op
't terras bie de skielift liet hie z'n eurobiljette zieë an ongs.
n Ober, die dat zach, ze: "Mach ik die biljette eeve an mien
kollegaas laete zieë". Netuurluk mocht dat.
Mevrouw J. Janse-van Dijke (Poortvliet) is al jarenlang een
trouwe inzendster van de vragenlijsten. Ze stuurde ons een
interessante reactie op de Bruine Bonen, van Roger Blaak
man (Nehalennia 215, blz 26)
“Ik wil nog iets zegge over die ruiter vo bruine bóónen.
Mien vaoder zetten wè ruiters, ma dat was voo andere
diengen, zoals ooi. Mar atten een lappe bruine bóónen 'ao,
dan zetten ie boonstokken. In die wiere van onder af d'r an
geleid deu de rondte. Eêst de stok goed in de grond zette
natuurlijk. In dan mêêstal een stukje plastic bovenop vor
atte zou gaen regenen”.
Reactie op het verhaal ‘De strontvliehe'
in Nehalennia 215
‘Vandaag ontving ik de Nehalennia. Er is kennelijk iets
fout gegaan bij de plaatsing van het verhaaltje over de
strontvliehe. De oorspronkelijke auteur heet namelijk
Rieks Veenker. In de slottekst is het wel goed opgenomen.
Wellicht is een rectificatie in een volgend nummer moge
lijk?’
Jaap Murre
Bij dezen dan
hebben en precies aan welke pinnendraad de strik moest
hangen. Ik geloof niet dat hij ooit door één garde gepakt is.
Een gezond bestaan moest het zijn. En anders is het zo
dat alleen de sterken onder ons penser worden. Toen in
Boschdorp [De Heikant] D'n Peuten, een beruchte stroper,
honderd jaar werd, is het gevierd door en met heel het
dorp.
Bij de gouden bruiloft werd zijn huis gekroond. Er stond
een ereboog van sparretjes en bloeiende himst (brem)
uit d'n Baggaert. Heel de straat was opgefrist met rooskes
van kronselpapier en dat alles was weken eerder door de
buurtbewoners gezamelijk in café Het Hoeksken in elkaar
geknutseld. Pastoor Karremakers had voor een schone
jubileummis gezorgd, compleet met maotekes als bruid
jes gekleed. In de stoet naar de kerk waren deze drie
praalwagens, die het stropersleven van D'n Peuten uit
beeldden. De erewagen werd getrokken door een echte
grote Belgische merrie met in haar halster een paar grote
prijsrozen van de jaarmarkt. De wagen zelf was volge
hangen met rooie, witte en blauwe rooskes en natuurlijk
hazen- en konijnenvellen en fazantenveren. En boven op
de wagen zaten de jubilaris, de beide gardes en alle jagers
van het dorp.
Het bovengenoemde boek is te koop voor 24,95 in de
Supermarkt Goethals in Westdorpe. Het volledige bedrag
van het boek gaar naar Hulphond Nederland. Voor meer
info: Hulphond.nl
Mare Dierick is een gepassioneerd jager. Nadat hij zijn
huisartenpraktijk had neergelegd, stelde hij dit boek sa
men uit artikelen die hij publiceerde tussen 1984 en 1990
in “De Nederlandse Jager”, het blad van de Koninklijke
Nederlandse Jagersvereniging.
Voor ons is het boek boeiend om te lezen vanwege de vele
dialectwoorden en de folklore. Daarom schenken we in
deze Nehalennia er uitvoerig aandacht aan. Een schit
terend boek met tientallen illustraties, onder andere van
Rien Poortvliet. Vermeldenswaard is ook dat dokter Die
rick al jarenlang een trouwe invuller is van de vragenlijs
ten voor de gemeente Koewacht.
We nemen ter illustratie één hoofdstuk over Meiken uit
het prachtig geïllustreerd boekwerk, dat getiteld is:
Stropen, pensen, alternatief jagen
Vorig jaar was Meiken 65 jaar getrouwd. Nog altijd heeft
hij een prachtige schittering in zijn scherpe blik. Een tante
van mij beweert, dat ze aan iemands ogen kan zien dat
hij jaagt. Door het turen en steeds scherp opletten of er
tussen de bruine kluiten een haas van dezelfde kleur valt
te ontdekken, zouden je ogen een bepaalde glans krijgen.
Meiken had in elk geval z'n felle glinstering in zijn ogen.
Hij was maar n'n duim hoog, had een grote snor en bij het
uitdelen van de neuzen had hij vooraan gestaan.
Zijn hoofd was binnen- en buitenshuis altijd bedekt met
een grote pet. In bed droeg hij een slaapmuts met een
trosje erop. Vanuit zijn klein huis in De Sterre, kon hij alle
bewegingen in de polder zien. Ik denk dat hij, wanneer we
in de buurt aan het jagen waren, twee keer zoveel wild zag,
als wij zagen. En een stuk wild verloren schieten, was er
nooit bij. Als wij of de hond het niet vonden, wees gerust
dat Meiken het 's avonds met smaak oppeuzelde.
Maar hij was sportief. Hij kwam ervoor uit. Ook tegen
ons, dat hij ons af en toe wel eens een handje hielp bij het
handhaven van een redelijke wildstand.
De diamanten bruiloft tussen het vrijgevochten ventje en
zijn koleirige vrouw, een echte rossige van een wijf, was er
een van 65 keer 365 dagen ruzies en scheldpartijen.
Om dat vol te houden moest Meiken wel geregeld d'n Ou
wenpolder invluchten. Dat heeft hij nog eens haarfijn uit
de doeken gedaan.
“Als mijn zoon een haas wil hebben en het lukt hem niet,
dan ga ik dat op mijn leeftijd (in de negentig) nog even voor
hem regelen. Ge kunt gerust zijn dokter, dak er eenen heb
binnen n'n dag. Die mannen van tegenwoordig die hebben
geen donder verstand van streupen. Maar ik zal hem wel
hebben 'oor. Ik zet 's avonds een strop en de volgende dag
heb ik hem. Ik weet precies waar en hoe ze lopen en weet
ookprecie hoe je een moere of een rijer moet vangen. Want
daar zit verschil in. Dat wiste gij nog nie zeker 'eh? Bij een
moere moet het strop vlak boven de grond gezet worden; bij
een rijer iets hoger. Want 'n moere loop mee 'euren kop over
de grond gebukt en een rijer 'oudt zijn kop om 'eug
Of dat waar is, weet ik niet. Maar het goede hazenpad
kiezen, kon Meiken wel. Hij wist welke veure hij moest
Zo ging dat in die tijd vol romantiek en gemoedelijkheid.
Toen stopers nog echte ouwerwetse pensers waren in
plaats van de bendes “alternatief-jagende-lekker-dierfana-
ten” of andere georganiseerde wildstropers van tegenwoor
dig. Over dit soort stropers vertel ik later nog wel eens.
Hopelijk ook met een lichte glimlach.
Nieuwe roman
We ontvingen het volgende bericht.
Ik heb met veel plezier een nieuw boek geschreven. Wel
licht dat sommigen van jullie het met even veel plezier
willen/gaan lezen. De titel is: 'Een vrij leven
Het vraagteken in de titel staat er niet zomaar. Hoe ver kan
iemand gaan in het nastreven van zijn eigen vrijheid, zon
der daarbij de vrijheid van anderen te belemmeren of in
gevaar te brengen of zelf een outlaw te worden. In dit boek
kijken we door de ogen van Greet Huisman naar haar
leven als partner van de vrijbuiter Sjors d'Hoogens. Ook
zij koos voor een vrije manier van leven, maar anders dan
haar partner begreep ze dat ook een vrije manier van leven
grenzen kent. Je weet wel: 'Tussen droom en daad
Meer weten? Mail naar jalauret@zeelandnet.nl
Jan Lauret
r a 1-
Meiken voor zijn huisje in De Sterre.
De erewagen met rooskes versierd.
