Ei jie d'n ook gekend?
Pier van Damme (Walcher)
Iedere keer as ik op 't Meulenwaeter in Middelburg komme, staen ik
even stil bie 't standbeeld van Jan Morks. Sins juni 2003 staet n d'r
wi netjes bie! Vroeger moes je wete dat n d'r stoeng, want ie dee
wegkrupertje in de bosjes! En daè bleef 't zelfs nie bie: een stelletje
vandalen gooide 't beeld ondersteboven en daè lag n, de toen zö
beroemde componist van 't Zeêuwse volkslied, van de Kleppermars
en nog een paer stikjes muziek die allank vergete bin!
Ik 'ebbe wat mee Morks, dus ik was bliee dat n uut de vergeteleid
g'aelen is. Ik kon d'r zelfs bie weze dat n aolle eer kreeg die d'n ver
diende en dat z'n eigen Middelburgs Muziekkorps een concert op de
tente gaf, ter ere van de oud-directeur die noe wl netjes overende
staet op een vee betere plekke. De Kleppermars wier ook gespeeld,
mae zonder kleppers, want wie kan d'r noe nog kleppereü
Ik kon 't ook nie en dat vond ik vroeger a 'eêl jammer, want wie 't
toen kon, moogde mee kleppere mee 't Muziekkorps op de
Middelburgse Mart. Op aolle Middelburgse scholen wier geklepperd
dat 't een lieve lust was! D'r waere d'r die konde 't mee drie kleppers
gliek!
Dat Jan Morks die Kleppermars gecomponeerd ao dat wiste me nie,
dat 'oorde ik pas vee laeter van een andere, 'eêl bijzondere man.
Misschien ken je ook van die boekjes "In gesprek mee..." en dan
volgt eên of andere belangrieke naeme. Zö ka je ook nog 's even bie
de koneginne binnekieke, of bie een minister, een schriever, affijn
noem maer op! Jan Morks zou daè wè bie ore. Gewone mensen daè
ebbe ze 't nie over, die bin nie interessant! Mae da's glad geen waer
'oor! Iedere mens is de moeite waerd.
En daerom wil ik nom Tinus de Rijk noe 's an julder voorstelle. As ik
trugkieke was n eên van de interessantste mensen die 'k gekend
'ebbe. En... ik moogde ook 'eêl wat van z'n lere!
Me zeide aoltied: nom Tinus a wast n geen familie, ie was een goeie
vriend van m'n ouwers en toen z'n vrouwe stierf, was n glad alleêne.
M'n ouwers 'aode geen tied om n op te zoeken en zo wier ik op z'n
afgestierd. As joen van zestiene ka je we begriepe dat ik daè nie vee
zin in oa.
Mae nom Tinus kon dat begriepe en noe, nae jaeren, snap ik nie, dat
die goeie man 't leuk vond, dat zö'n snotneus z'n op kwam zoeke.
Op d'eên of andere maniere gaf n me 't gevoel, da'k belangriek was.
Ik was net op vioolles, "Sjoengejoenge!" zeit d'n, "da's nog 's wat
anders as citer spele."
Citer?? Kiek, daè 'aod ik nog nooit van g'ore! En zö kwam de citer
uut de kasse. Dat was 't begin. Toen ik op schoole een stikje voor
moch leze en nie wist wat ik zou kieze, zocht n 't verhaal van
Woutertje Pieterse op. Daè 'aod ik netuurlijk ook nog nooit van
g'ore. Meester Pennewip die gedichten zat te lezen mee een pruukje
op z'n kop en naemie een beslag kreeg toen n bie Woutertjes
Roverslied trecht kwam! Ik kreeg een mooi ciefer vo 't lezen, mae
dat Multatuli een Godloochenaer was, kiek dat ao nom Tinus d'r nie
bie verteld!
Nom kende ook Esperanto en daè was n vee mee in de weere. Niks
noe nummer 23 I
