I
i trtfli üéi
-miSISMTï
M'n moeder m'n zuster en ik zaotn al die tied aon de kant van weg.
Nao een uure was m'n vader pas terug. M'n moeder keek as een
donderwolke. Rie mao terug naor 'uus, zei ze. Je dienk toch nie
dan'k mee-tie voddekarre bie m'n zuster wil komn. 't Is trouwes a
vee te laote oek.
M'n vader was zo goed nie of ie most terugkeeren. Eêst sleeptn we
't gerij nog bie een boer op t 'of. Da most maondag een smid an te
pas kommen. Toen reeën we terug naor 'uus. Bie de rand van 't durp
zei moeder: O 's even 'ier. Waorom? zei vader. Omdan ik 't zegn, zei
moeder. Je dienk toch nie dank op zo'n platte karre deu 't durp gaon
rieën. 'k Schaomn m'n eigen doöd. We gaon wè te voete vedder.
Brieng da zootje mao gauw terug. Saomen mee vader bracht ik de
karre en 't paerd terug. Dienkt er om dan 'k genoten èn bovenop da
paerd z'n rugge. Tegen 't einde van de middag waren we wee thuus.
Mee z'n vieren zaotn we een bitje katterig in de keuken. D'r wier nie
vee gezeid. Wad-een vrolijk uitje 'ad moeten worden, eindigden in
een klein menselijk drama.
't Gerij
A
noe nummer 24
11
