Toe re
Siemen Janse (Oöskappel)
't Is nog stil as me de kerkrienge van's Eer Arenskerke opriee. 'Je bin
d'r a vroeg bie,' klienkt't vanuut een openstaende bestelbus.
"t Was toch vanaf acht uuren starte?' zeg ik terug.
'Neê, 't begun maer om 'aolf tiene.'
'Oei, dan moe me nog even wachte dus.'
'Ooh, me zun 's kieke. Ze bin d'r al 'oor, bie de inschrieving,' zeit de
man. 'Dan gaè je mae mie oöns mee, da's geên punt. Me motte de
route nog even naeriee, wan d'r zun wè een paer horretjes ontbreke
naè vannacht. Nie iedereên is t'r even blie mee en 't is zaèterdagaè-
vend ewist. Dus za d'r wè 's eên verdraoid of kwiet weze.'
'Da's goed, dan bin me lekker op tied,' zeg ik.
As me 't gymzaaltje ingae, bin de ménsen van de organisatie bezig
om de dag op gang te trekken. Taefels en stoelen staen gereêd en
d'r oor mee paperassen geschove. De leste diengen ore nog 's deur
genome. In de luchtfoto van google is de route keurig ingetêkend.
De koffie is a onderwege.
Me schrieve in, têkene de lieste en gaen ons eige gereêd maeke. As
me terugkomme, bin de mannen gereêd vo de leste controle Van de
route. Een paer 'anden paeltjes en wat horretjes mee pielen jê een
rugzak en daebie een flienken 'aemer.
Me draoie 't durp uut en rien over een dreeve langs de wegt, waar
even verderop 't eerste spoor z'n eige andient. Weg van 't asfalt, 't
land in.
Een prachtigen ochend voor een toertje, 't Is nog windstil en 't ei een
bitje gevroze.
Aolles is wit uutgesloge mee 'ier en daer een witte nevel tegen de
kanten. De grond is a wat angesloge dus dat riee lekker: geên kluutje
an je banden.
noe nummer 24 I 35
