Toere
Me draoie de weg weer op en even laeter weer een smal schelpe
padje. Dan een schaepediek deur 't gos. Zö wisselt dat af tot bie
'Eintjeszand, daer een piele mist.
Even corrigere, de rugzak gaet open, een paeltje en een 'aemer d'r
uut. Dat oort 'andig in de grond gesloge. Verder weer mae.
Ik staen d'r van te kieken dat er 'ier nog zövee onver'ard is. Vanaf de
weg ei je daer nooit zö'n erg in.
'Je zie vandaège nog maer een bitje,' zeit de man mee den 'aemer.
'Ik kan je wel iedere maènd een andere route laète riee, zövee leit
De zunne laet 't bovenste van z'n rooie kruune een bitje ziee. Dat
maekt van de ochendnevel een zachtwitte gloed, afgezet tegen de
doenkere schaduwen van 't landschap.
'Golden hour', 'eêt dat eerste uure van den dag, 'k m'n eige 's
laete vertelle.
En inderdaad, 't moe gezeid ore: dit is de Zak op z'n mooist en ons
moge d'r deur'een riee. Over de wegt en vooral over de dreven en
dieken en voetpadjes. Dan kom je op de onverwachte plekken, langs
weêlen mee prachtig opgeknapte 'oefjes. Of een totaal vejfvalle riete
schuure mee een afgezakt 'uus dat er tegenan leunt, in eeji achteraf-
poldertje. "jï
In de laoge zunne staet een doenkere schim van een zwdere
Zeêuwse knol op wacht, an de draed. Sloom draoi z'n kq^ mee, as
't groepje fietsers passeert.
I noe nummer 24
Tiedloös, zö zou je de sfeer kunne omschrieve. Een sfeer zöas n aol
die eêuwen geweest is.
Geên verkeer zö vroeg en af en toe 's een wandelaer.
De rust is nog de baos, zö vroeg op de zondag.
Wacht even, 'ier mist d'r weer eên. Me raeke weer an een deurgaen-
de wegt en d'r bin weer bordjes weg. Goed dat de kenners d'r bie
