Liguster
Jan Zwemer (Oóskappel)
'k Ao net gezeid: 'Me mochte van 't jaer wè 's een 'aegje zette. Da
kantje van de tuun, tegen 't dreefje, da vinde 'k aoltoös zö kaelach-
tig. A me dan een paer jaer verder bin, kun me lekker d'r achter uut
de wind zitte.'
Vuuf minuten laeter stappe 'k buten de deure om een luchtje te gae
scheppen in den aevend - en wat zien ik? Een stikje verder leie d'r
misschien wè twintig ligustertjes op de stoepe. Mee wortel en aol,
niks mee an 't 'andje. Mooi groen en glad nie klein: struukjes van net
nog geên meter 'ooge, de wortels nie meegerekend.
Verrekt, bie 't grof vuul gezet. Om dezen tied van 't jaer bin d'r
natuurlijk méér die as 't ameublement van ulder tuun drastisch of
minder drastisch verandere. Wat den eên d'r uut snokt en in de con
tainer douwt, gaet z'n buurman vo goed geld 'aele bie een tuuncen-
trum. Zó draoit de wereld en de economie.
Noe bin 'k aoltied noga vo bespaerende maetregels - schriever weze,
da's geên vetpot - dus ik docht: Da's wat vo mien, die ligustertjes.
Zonde om ze morge weg te laeten 'aelen deur die lui van de
gemeênte, is 't geên waer?
Dus ik steeke ze bie ons in 't schuurtje en ik gaen verdejvmee m'n
luchtje - kérel, wat 'k er van geschept. -jjr
Mae goed, een uure of t-wat laeter bin 'k terug en ik klèke nog 's bie
die struukjes. Die bin daerom wè 's netjes uutgedae. Mee een mooie
kluute grond - en wat zien 'k noe bie 't lampelicht in 't schuurtje?
Daè bin d'r een paer daè zit zöwaer een baolzak rond die wortels...
Goster, die stoenge nie vö 't grof vuul van morgenochend, die stoen-
ge daè natuurlijk om nog in de grond gezet te oren bie dien buur
man.
Diefstal, Zwemer.
O wacht, op dezen tied van den dag...
Ikke wi terug mee die ligustertjes en 'k ze wi op precies 't zelfde
plekje op de stoepe gezet. Werasjes, jawoor: in dien tuun waere nét
a gaeten gegraeve. Een 'êleboel. Op een rijtje, keurig rechte. Daè
mochte ze zeker in. Affijn, 't was opgelost en ik naè bed.
Kom ik den aoren ochend uut bed en ik zien buurman recht tegen
over bezig mee 't planten van een 'aege. Dat za toch geên waere
weze? Ik kieke nog 's: liguster. Struukjes van net wat minder as een
meter lank.
Ikke naè buuten mee een bitje een bang voorgevoel in de contreien
van m'n middenrif.
'k Zeie: 'Mooie ligustertjes ei-je daè.'
'Ja,' zeide buurman. 'Ze komme nie van vérre, 'oor. Ik ze van
iemand 'ier uut de straete. Die wou een deêl van z'n 'aege d'r uut.'
Buurman wees een stikje verder schuin de straete over naè 't plekje
daè as ik gisteraevend laete die ligusterstruukjes uut m'n schuurtje
teruggezet ao. Die stoenge daè trouwens nog.
noe nummer 24
