5
Voorronde 2. Brogum,
Zierikzee, 20 Oktober
De tweede voorronde in
het Zierikzeese Brogum
trok weinig publiek, wel
licht omdat er geen
Schouwse bands meede
den, maar misschien heeft
het een meer structurele
reden. Brogum is een
beetje ziek, als je het mij
vraagt Is het de program
mering die niet deugt?
Leeft live-muziek niet meer
bij het volk van Schou
wen? De sfeer in Brogum
is niet meer wat het ge
weest is, behalve dan met
Anywava maar daar kan
je toch niet een heel jaar
op blijven teren? Gelukkig
hadden de belofte-bands
zelf wat mensen meege
nomen om de zaal enigs
zins te vullen, want an
ders was het beslist pijn
lijk geworden.
Het Walcherse Swiers
Company beet de spits af.
Hun set was afwisselend
opgebouwd, zodat men
alle aspecten van hun mu
ziek kon horen. De songs
zijn meestal afkomstig van
singer-songwriter
Robbert-Jan Swiers, die
vooral Neil Young-achtige
deuntjes maakt. De num
mers zijn heel aardig en
tamelijk goed gespeeld,
maar eigenlijk het meest
geschikt om thuis in je luie
stoel te beluisteren. De
podiumpresentatie was
dan ook slaapverwekkend.
Ik heb erg vaak tegen
Swiers' rug moeten aan
kijken, die ik niet bijster in
teressant vond.
De volgende band was
Rusty Pawn. Deze
Walcherse/Zuid-Bevelandse
band laat zich inspireren
door zulke uiteenlopende
voorbeelden als Jimi Hen-
drix, Joe Satriani en Alice
in Chains. Petje af voor het
instrumentale gedeelte, dat
dik in orde was. Helaas
was ook hier, zoals bij zo
veel (niet alleen Zeeuwse)
bands, de zang het zwak
ke punt, en bovendien
speelde de band mijns in
ziens niet hun sterkste
nummers. Maar het was
nog heel wat vergeleken
met de derde band van die
avond.
Rammelen
Dat was Conspiracy.
Onbegrijpelijk dat deze
band door de voorselectie
gekomen was. De
voorselecteurs mogen zich
dat aanrekenen, want ze
maken mij niet wijs dat er
geen goed alternatief
voorhanden was.
Conspiracy moest eigenlijk
nog maar eens flink oefe
nen op ieder denkbaar
vlak, want het rammelde
aan alle kanten.
Gelukkig deden de
Zeeuws-Vlamingen van
Them Bones een serieuze
gooi naar een finaleplaats.
Hun stevige muziek met
crossover-neigingen deed
me even denken aan
Burma Shaven vooral door
de samenzang. Dit was
dan ook hun sterkste
punt. Verder zou ik de
band aanraden om de
nummers wat swingender
te maken, zodat hun mu
ziek wat sterker opvalt in
het grote aanbod van
harde bands.
Ten slotte was Mamilla
Paradise aan de beurt.
Deze swingende rockband
was voor mij ook een
finalekandidaat. Ze speel
den een afwisselende set
waarin alle aspecten van
het musiceren aan bod
kwamen. Zowel sax en
gitaarsolowerk was goed.
De uitspraak van de zan
ger was iets minder, maar
dat werd gecompenseerd
door de kracht en emotie
waarmee hij zong.
En toch. Al met al was het
een trieste avond, daar in
Brogum. Zonder al te veel
Belofte.
Voorronde 3, stadsdanszaal
Middelburg, 27 Oktober.
De derde en laatste voor
ronde in de Stadsdanszaal
te Middelburg werd geo
pend door de heavy
metalformatie Cyclone uit
Goes. Vooral de gitaristen
van deze band zijn goed op
elkaar ingespeeld. Als de
drummer ook zo strak zou
spelen, dan zouden ze een
zeer sterke ritmetandem
kunnen vormen. Wellicht
komt dat nog. De zanger
klinkt al beter dan een jaar
geleden, maar nog niet
heavy genoeg voor het
genre. Het komt allemaal
wat overspannen over,
alsof de muziek nog niet
met volle overgave ge
speeld kan worden. Toch
heb ik het gevoel dat het
wel goedkomt met
Cyclona
De Vlissingse band Kozmik
mocht invallen voor Stars
hip Intercourse dat verstek
liet gaan. Kozmik maakt
rock met invloeden uit de
blues, latin, salsa en funk.
Hun muziek was afwisse
lend, maar miste de kracht
en swing die sommige
nummers nodig hadden om
echt te imponeren.
Wereldvreemd
Table 4Two is een band die
zich bedient van akoesti
sche gitaren, viool, cello en
vooral zang. De groep over
tuigde met haar sobere
liedjes en wist menig luiste
raar te boeien. Maar wat
mij erg ontmoedigde is
dat de zanger op zeker
moment de mededeling
deed dat de groep in hun
'streven naar het verken
nen van de grenzen van
de popmuziek' een wals
ging spelen. Hoorde ik
dat goed? Jawel, ik
hoorde dat goed. Als het
spelen van een walsje al
het verkennen van gren
zen inhoudt, dan staat
het er niet best voor.
Zo'n soort opmerking ge
tuigt van een beperkte
muzikale visie en van een
toch ietwat genante zelf
overschatting. Mag er
even een wals over deze
wereldvreemde eend in
de bijt, alstublieft? Maar
kom, laat ons niet al te
streng zijn: het was een
aardig optreden.
Het Walcherse Fairytale
maakte ook een goede in
druk. Door een nieuwe
gitarist aan te trekken in
de persoon van Peter
Toussaint is de band
volwassener geworden.
De symfonische rock van
vroeger is nu meer
progressieve sprookjes-
metal, waarin voor het gi-
taarwerk terecht een
hoofdrol is weggelegd.
Minpuntjes waren echter
de onzekere uitstraling
van een gedeelte van de
band en de soms wat al
te gezochte structuur van
de nummers: heb je net
een maat of vier lekker
kunnen rocken, krijg je
weer zo'n hinkstap-
sprongritme om je oren,
enzovoort. Kortom: het
is allemaal wat té.
Op hol
Het was een groot geluk
dat Sure as Heil de laat
ste voorronde mocht af
sluiten. De Goese rock
band draaide vanaf de
eerste noot als een op
hol geslagen locomotief.
De podiumpresentatie
was veruit de beste van
alle bands: wild, zelfver
zekerd en ontwapenend
tegelijk. De band speelde
haar sterkste nummers
('No longer care' vind ik
een regelrechte topper!),
en liet het publiek -enfin,
mij in ieder geval- achter
in de wetenschap dat dit
één van de drie finalisten
was. Ik was niet voor
niets naar de Stads
danszaal gekomen.
Hoewel, na het laatste
optreden moest er nog
flink gewacht worden.
Na lang heen en weer
gepraat werden er dan
toch drie bands gekozen
om in het Beest om de ti
tel te strijden.
3
