Bart (drums) en Johan (bass) vormen de hechte ritmetan
dem waarover Ray en Mare hun zware (7-snarige) gitaarriffs
spelen. Zanger Lennard wisselt heftige schreeuwpartijen
af met melodische zanglijnen. Forcefeed presteert het
om met complexe basdrumpatronen, afwisselingen van
maatsoort en melodische stukken een strakke groove te
spelen. Het is te horen dat de kern van de band ook al voor
Forcefeed samenspeelde.
Veel recensisten vergelijken jullie stijl met Korn, Slipknot
en American Head Charge. Wat vind je daarvan en wat is
typisch Forcefeed?
Mare vindt het niet erg om met deze bands vergeleken te
worden: 'We zijn niet zo'n band die absoluut niet in een hokje
geduwd wil worden. Het Nu-metal genre is breed genoeg om
ons ei in kwijt te kunnen'. Ray beaamt dit en vult aan dat
Forcefeed echt nummers met een kop en staart heeft die
compositorisch sterk zijn. Taking back my mind was het
eerste Forcefeed nummer ooit en is ook het eerste nummer op
Choke on a mouthful. Alle bandleden vinden het nog steeds een
oersterk nummer en luisteren er iedere keer weer met genoegen
naar. Dat zegt wel iets over de compositie'. Daarnaast refereert
Forcefeed ook aan de wat oudere voorlopers van Nu-metal,
die ook de melodie benadrukken, denk aan Faith No More,
aldus Bart.
This life en Visual van Choke on a Mouthful herinneren qua
structuur ook aan een grote Zeeuwse metal band, Gorefest.
Hoe is jullie contact met de Zeeuwse metal scene?
Forcefeed is niet echt Zeeuws georiënteerd en repeteert
doorgaans in Tilburg waar de meeste bandleden ook wonen.
Toch is het contact met de Zeeuws bands wel goed. Lennard:
'Backlash vroeg of we mee wilden doen aan hun CD-presentatie.
Vanwege de opnames voor onze CD hebben we daar minder
aan gedaan dan we wilden'. Zelf wil Forcefeed ook graag een
Zeeuwse band meenemen wanneer ze binnenkort optreden in
Bar American in Middelburg.
This life van Choke on a Mouthful begint met een didegiri-
doo. Bevat de nieuwe CD ook exotische instrumenten
of invloeden?
Forcefeed zoekt hier niet bewust naar. Ray: 'Het zit niet echt
in de planning maar we sluiten het niet uit. Mare: 'Dat gaat
allemaal spontaan. Die didgeridoo zagen we bij Lennard staan
en die speelde er het intro van This life mee. Het leuke van
in de studio werken is dat je kunt experimenteren en gebruik
maken van wat aanwezig is'. Lennard: 'Zo hebben we een
nummer bijvoorbeeld opgeleukt met een piano die daar stond.
De band vindt het belangrijk dat ze de tijd hebben om aan de
debuut CD te werken. Alle sterke Forcefeed elementen, ingezet
op Choke on a Mouthful, komen er weer op terug. Ze kunnen
nu op details letten en alles perfectioneren.
Alle recensies van Choke on a Mouthful waren overwegend
lovend. Als er kritiek was richtte die zich met name op de
zang. Hoe ga je daarmee om?
Voor de band kwam dat niet als een verrassing. Lennard: 'Voor
ik bij Forcefeed kwam zong ik in hardcore bands.
Dat hoorde je op de eerste CD. Ik heb me zeker iets van de
kritiek aangetrokken en neem bijvoorbeeld zangles'. Johan
benadrukt dat Forcefeed nu ook meer aandacht besteedt aan
de zangpartijen. Om dit te onderstrepen worden tijdens het
interview enkele ruwe mixen van de nieuwe CD gedraaid. Er
klinken zelfverzekerde, gelaagde, soms snoeiharde maar ook
melodieuze zangpartijen. En ja, ook Mare staat tegenwoordig
wel eens achter de microfoon.
De eerste CD namen jullie op met Willy Berrevoets (Nuff
Said) in de Avalanche Studio. Ook voor When Grey
Becomes werken jullie met hem. Wat is de voornaamste
rol van Willy?
Voor Forcefeed is Willy bijna een extra bandlid. Hij denkt
mee. Dat geldt voor de arrangementen en voor de sound.
Forcefeed werkt zelf aan sterke composities en de sound en
zoekt bevestiging bij Willy. 'Maar', stelt Mare, 'klopt het qua
compositie of sound niet dan kan Willy ook niet veel doen, een
drol met een strikje blijft tenslotte een drol'. 'Willy is ook een
echte geluidsfreak. Zo zijn we soms 1,5 dag bezig met het
opstellen en richten van de microfoons voor het drumgeluid.
Daar profiteer ik natuurlijk van', zegt Bart. Lennard benadrukt
het belang van de studio zelf: 'Willy veranderde de studio flink.
Wat tijdens de eerste CD nog puur een oefenruimte was is nu
een volwaardige studio'.
Gaan jullie de nieuwe CD presenteren tijdens een speciaal
optreden?
Het is nog niet duidelijk wanneer de CD uitkomt. De basis staat
op tape en momenteel besteedt Forcefeed veel aandacht aan
de zangpartijen. Daarna volgt de eindmix. De band gaat vanaf
februari weer veel spelen. Bart: 'dat kwam er niet van tijdens
de periode van intensief opnemen dus we gaan ons lekker
opwarmen totdat de CD er is'. In de tussentijd verschijnen
op de website regelmatig nummers van When Grey Becomes
als voorproefje.
Hoe verloopt de verkoop van de CD? Zit Forcefeed op
een label?
Avalanche is een bedrijf dat bestaat uit een studio, een label
en een managementbureau. Forcefeed sloot daarmee een
contract om When Grey becomes te maken. Ray: 'Forcefeed en
Avalanche werken al vanaf het prille begin samen en daarom
voelen we elkaar ook zo goed aan'.
Wat is de ambitie van Forcefeed?
Zoveel mogelijk spelen en een goede verkoop van de CD(s),
ook internationaal. Avalanche doet natuurlijk promotie voor
Forcefeed. De band heeft echter alle vrijheid zichzelf te
verkopen en doet dat waar mogelijk. Bart: 'Alles wat we zelf
kunnen regelen is meegenomen'. Of zoals de band het schetst
in de biografie 'Met een debuutalbum dat hoge ogen zal gooien
in de Nederlandse Nu-metal scene en met de knallende live
shows waar de band inmiddels bekend om staat lijkt het slechts
een kwestie van tijd voordat Forcefeed zich bewijst als een
Nederlandse topact binnen het genre'.
http://www.forcefeed.nl
i nf o f o reef eedn I
Band: Pillars
CD Pillars
Opname: Avalanche Stu
dio's (Willy Berrevoets)
Info: www.pillars.nl Hessel-
mans Entertainment Venio
077-4770843, 0655-842595
Als een kadootje aan het eind
van 2003 was daar ineens
zomaar de CD van het Wal-
cherse Pillars. Vier nummers
staan er op en het is een
prachtig visitekaartje voor
het kunnen van Tonny Hooft-
man (zang), Rene Verschiere
(drums), Laurent Kemeling
(bas), Reinold Jansen (gitaar,
zang) en John Peter Moens
(gitaar, zang). Voor mij heeft
Pillars een zeer nuttig stapje
terug gedaan. Vroeger werd
je bedolven onder een dosis
energie die je als luisteraar
nauwelijks bij kon houden en
nu ineens klinkt er een volwas
sen band uit de speakers. Een
goeie opbouw (Tom en Jerry)
en mooie composities waarin
een stergitarist als JP kan
vlammen (New Energie). Een
afgewogen produkt. Ik ver
moed dat het vooral door Willy
Berrevoets komt dat Pillars op
deze CD mischien wel iets
heavier rockt dan op het po
dium, maar het staat ze goed!
Het markante enerzijds breek
bare maar prima uitgebalan
ceerde zang-geluid van Tonny
geeft deze band een eigen
signatuur. De band kennende
was het misschien aardig ge
weest om er een unplugged
nummertje achteraan te zet
ten, als bonus, want als je
zoveel muzikaliteit bij elkaar
hebt moet je dat bijna ook
even laten horen. Maar dat
komt bij de live optredens vast
dik in orde. Gefeliciteerd met
deze CD. (BvL)
Diverse Vlissingse bands
CD: Crazyland 2
Opname: Studio Ron
Konings, Vrouwenpolder
Rasela Sound
Info: onbekend (eventueel
via 0118 vier, zie het artikel
elders in deze Noot)
Voor het project 'Walcheren
Mozaïek' is deze tweede CD
verschenen. De stichtingen
Paladium, Surant, en Rasela
Sound hebben in samenwer
king met de gemeente Vlis-
singen jonge R&B en Rap acts
de kans gegeven een CD op
te nemen in de professionele
studio van Ron Konings.
Aan deze CD werkten mee:
DT, Cri$us, Faja Clou, V2,
SCWAR, DMS, 0118 en Ulti-
matorz.
De CD begint en eindigt met
een nummer van DT en dat
staat voor Duidelijke Taal.
Raps afgewisseld met mier
zoete zanglijntjes. Het is wel
duidelijk waar de opener 'Zin
loos Geweld' over gaat. 'Leven
met je delen' gaat over een
onbereikbare liefde. Grappig
is het zinnetje 'als mannen
aan je zitten, ga ik over de
rooie'. Zou dat zinnig geweld
zijn? Cri$us geeft de cd vaart
met 'Alles is van mij'. Minder
serieuze teksten, maar wat
verwacht je bij zo'n titel.
Mav, Keegan en DJ Dynamic
hebben er in ieder geval zin in,
en dat hoor je. Later komen ze
nog een keer terug met 'X-tra
Gas'. Faja Clou komt wellicht
met het meest evenwichtige
nummer op deze CD. 'Clean
Clean' is een gedragen Reg
gae Toast op knappe Hip Hop
beats.
De Neder-rhymes van V2 zijn
samen met die van 0118-Vier
de sterkste op deze CD. Zelfs
al klinkt alles heel serieus,
er zit veel humor in, met spits
vondige taaispinsels.
Plotseling word je als luiste
raar aangenaam verrast door
SCWAR die ook aan deze CD
meedoet met de nummers
'Paradijs' en 'Nog Een Keer'.
Knappe teksten voor deze
jonge gasten.
'Real and Fake' van DMS
vind ik persoonlijk wat zwak,
zeker daar deze track wordt
gevolgd door 'Om En Om'
van 0118-Vier. Knappe beats
en geweldige rhymes. Alleen
de eerste zin al: 'Uit gezond
heidsredenen moet ik minde
ren met bier, maar gezond
verstand zegt dat dit ten koste
van plezier gaat...' Dit had de
openingstrack moeten zijn.
Ik vermoed dat we nog veel
van deze act zullen horen.
Westerzicht Reprazent!
De Ultimatorz zijn met één
track een beetje matig verte
genwoordigd. 'Freak U Now'
heeft bovendien een erg ver
velend synth lijntje in het re
frein. Het lijkt wel of je je boxen
hebt opgeblazen.
Overall springen 0118-Vier en
Faya Clou er het meest uit.
Wel heb ik het idee dat het
geluid van de beats van veel
rap direct vanuit een goed
koop geluidskaartje van een
computer worden gepompt.
Zeker de tracks van DT en
Cri$us missen helaas dyna
miek. De CD wordt overigens
schitterend opgesierd met
een cover van Tattva en een
logo van Grafitti-artiest Martijn
Prins. (SK)
Band: Tony van den Buuse
CD Glorious Morning
Opname: Avalanche Stu
dio's (Willy Berrevoets)
Info: 0628-228305
antbuu@zeelandnet.nl
Fingerpicking, zo heet de tok-
kel-techniek waarin Tony van
den Buuse tien fraaie eigen
werkjes op deze CD heeft
gezet. In tegenstelling tot
vergelijkbare CD's van andere
gitaristen is deze CD niet een
pronkstukje in de sfeer van
'kijk mij eens lekker allerlei
techniekjes kennen', nee, dit
is een zeer genietbaar werk
dat lekker op de achtergrond
aangezet kan worden en een
positieve bijdrage levert aan
de sfeer. Maar als je je ver
sterker dan toch wat harder zet
en er voor gaat zitten dan gaat
er ineens een heel andere
wereld voor je open. De sferen
zijn breekbaar, rustgevend
(Glorious morning) en soms
zlef pittig (Fast Tender, Guitar
Samourai). De techniek is niet
eenvoudig en dat betekent
af en toe flink zoeven met de
linkerhand over de hals van
de gitaar. In track 7 (Charles
Bridge) hindert het wrijven van
de vingers over snaren een
beetje, maar dat is het enige
kleine kritiek-puntje dat ik zou
kunnen hebben. 'Sinds ik een
tuinhuisje heb ben ik weer
gaan spelen, dan kan ik op
mijn manier de beslomme
ringen van het gezinsleven
relativeren', was een beetje
de uitleg die Tony gaf voor het
ontstaan van deze CD. En met
deze CD geeft hij dat gevoel
prachtig door. Kompliment ook
voor Willy B. Ik ben blij dat hij
is gaan opnemen want ook dit
soort briljantjes registreert hij
feilloos! (BvL)
noot
10
noot
11