Waarom helpt Zeeland Nepal?
Gulle gevers staan
elkaar te verdringen
Bittere noodzaak
Teveel projekten
dat df
en da
in za
blekei S1
preker
Ie pro
s eroj
ijl hei
moësl
jad ort\
nd. Dt
eigen
n oase
naakt,
tige en
h ver-
waar
reatie
n aan
:laims
cepte-
w van
noeite
et wa-
lega's
raad
n Ter
tijd
at het
oeten
aarde
ir iets
ndere
n als
nden
ertse
mwo-
ogel-
dan
sers.
varen
park.
s aan
i stad
bijna
uijns
Het is nog maar een paar jaar
geleden, dat Zeeland het Afrikaan
se landje Rwanda uit de ellende
beloofde te halen. Via de aktie
'Zeeland helpt Rwanda' werd de
Zeeuwen geld uit de zak geklopt om
waterputten te doen graven in het
arme tropenland.
Kennelijk heeft de aktie geholpen,
want verleden jaar bleek plotseling
dat Zeeland nu Nepal moest helpen.
Hoewel ons nooit het bericht be
reikte dat de inwoners van Rwanda
nu uit de zorgen zijn, zal de switch
richting Azië wel een reden hebben.
Eén ding is zeker: nadat de aktie Zeeland
helpt Nepal bijna een jaar lang een kwij
nend bestaan leed, is dat sinds enige tijd
geheel veranderd. Tegenwoordig hoor je er
in bepaalde kringen niet meer bij, als je je
aktiviteiten niet in het kader plaatst van
Zeeland helpt Nepal. Of het nu een festival
van Nieuwe Muziek is of een schoolfuif, een
trimloop of een concert van een dameskoor,
overal is het batig saldo voor die armoed
zaaiers hoog in de Himalaya.
De jonge ondernemers verenigd in de
Lionsclub doen natuurlijk dapper mee,
want als er aan liefdadigheid gedaan kan
worden staan ze vaak vooraan. En er zijn
zelfs Zeeuwen, die je tegenwoordig per
Nepal-ansichtkaart meedelen dat ze op hun
aanstaande verjaardagsfeestje liever geen
kado hebben, maar wel een enveloppe met
inhoud ten bate van Nepal op prijs stellen....
Fantastisch nietwaar, dat die zuunige cen
tentellers plotseling bewuste wereldburgers
zijn geworden die graag een paar gulden
afschuiven om schooltjes te laten bouwen in
een onherbergzaam gebied.
Jantien Kuiper, coördinatrice van de aktie
heeft ongetwijfeld bijgedragen aan de heer
sende rage. Na een drieweeks verblijf in
Nepal (volgens boze tongen een snoepreisje
op kosten van de aktie), stond ze de pers te
woord. Er was geen sprake van een snoep
reisje geweest, &ant de reis was grotendeels
gesponsord door een bekend Zeeuws reis
bureau, dat op die manier z'n image ook wel
wat dacht te kunnen verbeteren. En nu
Jantien er geweest was kon ze in elk geval
uit eigen ervaring spreken. En die was niet
mis: 'Het is echt om stil van te worden' zo
staat er in het PZC-artikel, waarin Jantien
vertelde, dat ze 'werkelijk enorm geschrok
ken is' en dat ze 'de bevestiging, dat de aktie
bittere noodzaak is, daar dubbel en dwars
heeft gekregen'. En in De Stem zegt ze: 'Als
je beseft dat de Nepalezen beseffen dat het
westen hen niet in de steek laat, dan voel je:
we moeten doorgaan.'
Dat was taal, die aansprak. Wij Zeeuwen
zouden de wereld eens even een poepje laten
ruiken: nadat we eerst Rwanda uit de
ellende hadden getrokken zou nu Nepal
volgen
Jammer dat een enkeling, die drie dagen na
WÊËÊÊÊÊÊÊ
de verhalen van Jantien toevallig z'n radio
op een slecht beluisterde zender had staan,
een héél ander verhaal te horen kreeg over
datzelfde Nepal.
Het was het verhaal van twee Nederlanders,
die al iets langer dan drie weken in Nepal
wonen en werken, opgetekend door een
NOS-reporter. Die twee Nederlanders
maakten duidelijk, dat Nepal absoluut niet
staat te springen om nog meer hulp uit het
9
