BANK VOOR ZEELAND
Alle Bank- en Effectenzaken
GOES
16
ONS ZEELAND
„Vooruit, schiet op," herinnerde hem zijn nachte
lijke bezoeker.
Klaas gaf hem een paar gulden. De dief keek er
naar, stond toen van het bed, waarop hij was gaan
zitten, op.
„Wel te rusten," wenschte hij en begon zich achter
uit, uit het venster te werken. Toen hij op de eerste
sport van de ladder stond, noodigde hij uit „Zeg maar
gerust Krelis, zoo heet ik, zie je Nou dan, wel te
rusten en tot morgen."
In den hooiberg naast de boerderij maakte Krelis
het zich gemakkelijk en sliep in het warme hooi tot
den morgen. Nadat hij zich aan de pomp gewasschen
had, ging hij naar den dorpsbarbier.
Het was vol in de kerk bij de huwelijksinzegening
van de blozende Diene en den braven Klaas.
Na afloop van de inzegening werd het bruidspaar
door den dominé en de bekenden hartelijk geluk ge-
wenscht,
Juist toen boer en boerin Beukers het bruidspaar
geluk wenschte, drong een man tusschen de menschen
door en greep de hand van Klaas.
„Bruigom," zei hij, en over zijn netjes geschoren ge
zicht rolden de tranen, „bruigom, hruid, heel veel
geluk."
„Boer Beukers, vrouw Beukers, m'n complementen."
Klaas stond met z'n mond vol tanden en Diene keek
verschrikt.
„Ik ben Krelis, een ouwe, bekende van Klaas, ik
heb 'm 'ns een dienst bewezen, hij is dat zeker ver
geten, nou, nou des te beter," ratelde Krelis en keek
van den één naar den ander.
„Ja, ja," zei Klaas, „dat is Krelis."
„Nou," vond boer Beukers, „dan mot Krelis ook
maar een stukkie mee komen eten, hoe meer zielen,
hoe meer vreugd." Hierna begaf het heele gezelschap
zich op weg naar de boerderij.
Achteraan liep een man met een hooge zijden pet
op. Hij wreef zich in de handen en mompelde „Hoe
is ie, dat is de vijfde bruiloft van deze week. Dat trucje
zal ik meer gebruiken, op die manier kom ik met eere
aan den kost."
VRIJDAG, DE DERTIENDE
door
J, P. B a 1 j
Glimlachend, daar hij het veege lijf nog juist op de
tram had kunnen bergen, vóór de piasbui losbrak, keek
George van der Veer naar de zich haastig kantoor-
waarts spoedende voetgangers, de spurtende slagers
jongens op de fiets en de modderverspreidende auto's
en vrachtwagens in het drukke stadsgewoel. Zoo goed
en zoo kwaad het ging, worstelde hij zijn arm van tus
schen de opgepakte menigte op het voorbalcon en wierp
een blik op zijn polshorloge. Half negen, dan had hij
nog tijd genoeg om zich tijdig bij den heer van To
renburg te presenteeren, die, naar hij hoopte, zijn
nieuwe chef zou worden. Op zijn keurig geschreven
sollicitatie, vergezeld van een aantal prachtige diplo
ma's en getuigschriften, had hij een formuliertje thuis
gekregen met het verzoek zich Vrijdag 13 Augustus
om 9 uur te willen aanmelden, teneinde persoonlijk
kennis te kunnen maken.
George van der Veer kleedde zich altijd uiterst cor
rect, zijn kleeding was altijd naar de nieuwste mode,
zijn dassen „dernier cri", zijn sokken van de beste
kwaliteit en zeer smaakvol, kortom, op zijn kleeding
was niets aan te merken. Was dit onderdeel van zijn
toilet tiptop in orde, zijn schoenen waren zijn glorie
Het was altijd een lust om die te zien. De meest chique
modellen waren maar juist goed genoeg voor hem en
Vervolg op bladz. 18
Kantoor Groote Markt 21 Telefoon 74 (2 lijnen)
De bekende stoere toren van St. Anna ter Muiden
