Dames- en Heeren-Kapsalon
van JOH. VAN EYSDEN
Parfums, Toiletartikelen, enz.
ANEf-VEH
WEGHALEN VOOD.
"DEJEUGDd
Beleefd wordt U uitgenoodigd tot
een bezoek aan de
GANZENPOORTSTRAAT 3 - GOES
Ruime sorteering
16
ONS ZEELAND
PRINS ST1PAN
door C. v. L.
(Vervolg).
Jimmy's oogen glinsterden, de man en de vrouw
luisterden aandachtig, de lakeien beloofden den man
hun best voor hem te doen en daar ondertusschen het
weer gelukkig opgeklaard was, gingen ze nu spoedig
naar huis toe.
Op het kasteel waren ze allemaal erg ongerust en
kleine Stipan werd dan ook dubbel geliefkoosd.
Toen hij met zijn tante alleen was, zei Stipan
„Tante, ik wil onzen dokter hebben.'
„Waarom?" vroeg deze verschrikt.
„O, voor mijn vrindje, voor Jimmy, en ook lekkere
vruchten, en ik zal hem een heele-
boel speelgoed brengen, want hij
is zoo ziek en hij kan niet eens
loopen."
„0, mijn lieve kleine jongen,
zei ze toen, „wat vreeselijk, zoo
ziek, en wat zei je, heeft zijn vader
geen geld voor een dokter Ik zal
er morgen heen gaan hoor en jij
mag mee, misschien. Maar nee, ik
zeg niets en haar oogen glinster
den ondeugend.
Den volgenden dag gingen ze
werkelijk naar de hut op de heide.
De man was niet tehuis, maar
tante Angelica vertelde wie ze was
en vroeg toen om de kleine Jimmy
mee te nemen naar het kasteel,
waar een goede dokter hem kon
onderzoeken en waar het veel ge
zonder was dan in die benauwde
donkere hut. Dankbaar knikte de
vrouw en tante liet nog wat geld
achter met de belofte, dat ze er
wel meer van zouden hooren.
Stipan was dol blij, zijn nieuw
vriendje zoo dicht bij zich te heb
ben en wilde hem steeds meer vra
gen en vertellen, maar zijn tante
waarschuwde hem, daar het kind PRlNt) bTlPAN
heel zwak was.
Hij keek met zijn groote donkere oogen maar naar
die deftige dame en zijn kleine vriendje, met dat aar
dige gezichtje, waarop nu gelukkig een vroolijke te
vreden trek lag, zoo heel anders dan die kleine on
tevreden Stipan die we eerst kenden.
Thuis gekomen, werd de zieke voorzichtig uit het
rijtuig getild en Stipan moest naar de kamers van zijn
De 'dokter onderzocht den kleinen patiënt en vond
hem wel zwak, maar dat zou met goed eten en frissche
lucht wel in orde komen, zei hij, en verheugd keek
het smalle gezichtje hem aan. Toen hij sprak van
binnenkort weer naar buiten toe, glinsterden zijn oogen.
Hij lag nu in een heerlijk luchtige kamer, die uitzag
op bosschen en velden en de heerlijke blauwe lucht.
De dagen die hierop volgden, zat kleine Stipan het
meest bij Jimmy, die zienderoogen beter werd.
Wordt vervolgd).
GEDIPLOMEERD KAPPER
TELEFOON 322
DE GOUDEN DASSPELD
door
HANS DE LA RIVE BOX.
Het was tijdens een treinreis van Weenen naar Pa
rijs, dat ik door een toeval het vreemde avontuur ver
nam, dat majoor W. van het regiment Grenadiers uit
den Haag, ergens in de buurt van Brussel meemaakte.
Een geweldige sneeuwstorm noodzaakte onzen express
zeer voorzichtig te rijden en hoewel het reeds over
elven in den avond was, schikten we gezellig om een
der tafeltjes in den Speisewagen bij en in het genot van
een goede Hollandsche sigaar, die een van ons heel
behendig meegesmokkeld had, luisterden wij naar on
zen verteller, die evenals ik voor zaken naar de licht
stad moest.
Ongeveer tien jaar geleden, de majoor was toen
juist bevorderd tot kapitein, wandelde hij op een
prachtigen zomeravond van de zoogenaamde Waals-
dorpervlakte, een diepe duinpan nabij het militaire
kamp van Waalsdorp, in de richting van de tram
halte op den straatweg van den Haag naar Scheve-
ningen, toen hij bemerkte, dat hij sinds enkele mi
nuten gevolgd werd. Kapitein W. had een gedeelte
van de avond-oefening in de duinen van de Grenadiers
meegemaakt en het was reeds bij twaalven en zeer
donker. Hij was echter niet in uniform, daar zijn aan
wezigheid niet verplicht was geweest, en omdat de
straatweg schaarsch verlicht was en hij bij ondervin
ding wist, dat er dikwijls vreemd volk in de duinen
zwierf, was hij op zijn hoede en hield hij het midden
van den weg.
Plotseling echter haalde de achtervolger hem met
enkele sprongen in, greep hem krachtig bij zijn schou
ders en smakte hem achterover op de steenen. De
officier probeerde zich te verdedigen, doch alles was
zoo gauw gegaan, dat hij enkele seconden versuft
bleef liggen. Hij voelde hoe een ruwe hand naar een
portefeuille zocht, doch toen de kerel begreep, dat