GEÏLLUSTREERD WEEKBLAD onder Hoofdredactie van ANTOINE VAN DEN BERG
Tevens Officieel Orgaan voor de Zeeuwsche Vereenigingen in Nederland
DERDE JAARGANG No. 46 17 NOVEMBER 1928
Uitgave en druk van G. W. den Boer, Lange St. Pieterstraat F 33, Middelburg, Telefoon 150, Postrekening 74988
- Aanvragen omtrent advertentiên in dit Weekblad richte men tot den Uitgever. - Stukken, bestemd voor de
Redactie, te zenden aan de Redactie, Groote Markt 4, Goes, stukken betreffende de Zeeuwsche Vereenigingen aan
den Heer M. P. Cornelisse, Coltermanstraat 14 rood, Haarlem. - Losse nos. a ƒ0.15 op aanvraag bij den Uitgever. -
Abonnementsprijs 1.25, Buitenland 1.75 franco per post per kwartaal. - Advertentieprijs 0.35 per regel
Bij contract lager tarief op aanvraag verkrijgbaar.
Over kermis en volksfeesten
Zeeuwsche schilders in Amster
dam klachten over een veer
dienst over een conflict en de
haven te Zierikzee.
De Zeeuwen hebben hun land door jarenlangen, har
den arbeid op de zee veroverd. En toen het land een
maal veroverd was, begon het eigenlijke werk pas.
Want er is geen enkele streek zoo welvarend, dat de
dagelijksche behoeften aan de boomen groeien, zonder
dat men er moeite voor hoeft te doen. Werken bleef
dus het parool en de dagen volgen elkaar in som
bere eentonigheid de zomer volgt den winter en de
winter weer den zomer.
Is het dan een wonder, dat de Zeeuw zich zijn
feestdagen niet laat ontnemen Is het een wonder,
dat de hier en daar afgeschafte kermissen weer op
nieuw zijn ingevoerd Immers, neen. Want men moet
de kermis, en over het algemeen de volksfeesten niet
zien als een ontspanning die dikwijls aanleiding geeft
tot uitspattingen en ongeregeldheden, maar als een
noodzakelijkheid, die geëischt wordt door maanden-
langen arbeid, zonder onderbreking.
De kermis toont ons het volk, dat zich voor een paar
dagen uit zijn stramme werkhouding heeft opgericht,
om zich in een feestroes te storten, die een heilzaam
middel is tegen de eentonigheidvan den arbeid en de
verveling, die het gevolg is van de weinige afwisseling
in de gebeurtenissen van het dorpsleven. Geen spek
en ham, maar zoetekoek, gerookte paling en wafels.
Geen stijfheid van dagenlang werk op de velden, maar
herwonnen lenigheid door den goeden, ouden boeren
dans. Het heele dagelijksche sleurleven voor een paar
avonden buiten de deur gezet, om zich geheel te geven
aan uren van dans en spel.
Maar we hooren al Dronkenschap, vechtpartijen,
oneerbaarheid, en wat niet al.
Zeker, zeker, dat is allemaal waar. Maar, het is
zooals de Brabantsche publicist van Duinkerken in
zijn „Verdediging van Carnaval" gezegd heeft wie
excessen erkent, erkent ook een norm.
En er is een norm. De feestelijkheden kunnen bin
nen bepaalde grenzen worden gehouden scherper
politietoezicht, verbod van alcohol, enz. Maar het feest
zelf afschaffen neen.
De tendenz tot afschaffing is echter bij velen aan
wezig. Men denkt dat het heel gemakkelijk is, een
dergelijk feest buiten de gemeentegrenzen te bannen,
maar men vergeet, dat dergelijke oeroude volksfees
ten, die zoo nauw samenhangen met de heele traditie
van een volk, niet door een simpele wetsbepaling on
schadelijk te maken zijn. De kermis is een nood
zakelijkheid men kan haar verbannen, maar de volks
geest, de bruisende levenslust, die één keer per jaar
tot uiting komt, zal op andere wijze zich een uitweg
zoeken.
Dan krijgt men ontduikingen, zooals dat veelal ge
beurt, of verplaatsing van de pret naar een andere
gemeente, die minder bekrompen inzichten heeft en
juist dan wordt de kermis een gevaar, omdat controle
en beperking dan niet mogelijk zijn.
De Zeeuwsche kermis moet blijven, en zal ook blij
ven, zoolang in Zeeland de traditie heerscht. En zoo
lang de goede oude kermisbedjes niet vergeten zijn,
die men altijd en overal weer opnieuw hoort
Veruit Mina, veruit Mina,
't Is kerremis in Breda, ja, ja,
Veruit Mina, veruit Mina,
't Is kerremis in Breda.
'k Geef er nie om, al gae je nae een ander,
'k Geef er nie om, al kom je nooit mee vrom.